Pododermatitis u psów − obserwacje własne

Jak postępować w rozpoznawaniu choroby?

Istotnymi elementami postępowania lekarskiego są:

wywiad kliniczny, badanie pacjenta

i w dalszej kolejności badania dodatkowe, jak:

trichogram, ocena zeskrobiny powierzchownej i głębokiej, odciskowy preparat cytologiczny i niezbędne w trudnej diagnozie badanie histopatologiczne.

W przebiegu chorób podłoża endokrynologicznego, autoimmunologicznego istotna jest również ocena parametrów morfologicznych i biochemicznych krwi pacjenta.

Ocena mikroskopowa preparatu odciskowego pozwala na wstępną identyfikację morfologiczną bakterii lub grzybów. W stanach przewlekłych zaleca się wykonanie posiewu bakteriologicznego lub mykologicznego. W przebiegu chorób autoimmunologicznych niezbędnym badaniem wydaje się być biopsja zmienionej chorobowo skóry u pacjenta. Natomiast zeskrobina głęboka i badanie mikroskopowe włosa uważa się za skuteczne w rozpoznaniu pododemodekozy.Badania w kierunku endokrynopatii przyczyniających się do rozwoju pododermatitis są wskazane szczególnie u pacjentów starszych lub u zwierząt predysponowanych do występowania tych chorób.

Leczenie

Wielu lekarzy weterynarii w leczeniu pododermatitis napotyka olbrzymie problemy związane z nawracającymi ropnymi zakażeniami skóry oraz malasseziozą. Często wynika to ze źle dobranego leczenia, tj. stosowania jedynie preparatów o działaniu miejscowym lub samych preparatów o działaniu ogólnoustrojowym. Z obserwacji własnych autora wynika, że zastosowanie odpowiedniej kombinacji schematów z użyciem omawianych grup leków może przynieść w niedługim czasie dobre efekty terapeutyczne. Nie należy zapominać jednak, że dobór preparatów, jak również droga podania, będzie wynikała z przyczyny pierwotnej, jaka stoi u podstaw zapalenia skóry przestrzeni międzypalcowych.

Antybiotykoterapia ogó...