Czy we współczesnej diecie psów należy bezwzględnie unikać węglowodanów?

Źródła skrobi

Do najważniejszych i najczęściej komentowanych źródeł skrobi w karmach dla psów zaliczana się: kukurydza, pszenica, jęczmień oraz ryż.

Także całkowicie niezbożowe źródła strawnych węglowodanów (ziemniaki, sorgo, bataty, tapioka czy zielony groszek) znajdują zastosowanie w produkcji przemysłowej. Warto zauważyć, że autorzy publikacji naukowych podkreślają różnice w strawności czy indeksie glikemicznym, wskazujące na potencjalne korzyści płynące ze stosowania składników innych niż zboża.

Oszacowanie ogólnej zawartości węglowodanów w produkcie nastręczać może pewnych trudności. Producenci nie mają obowiązku podawać ich udziału na etykietach. W przybliżeniu można się zorientować, odejmując od 100% wymienioną na opakowaniu ilość białka, tłuszczu i popiołu, pamiętając oczywiście o wilgotności produktu.

Karmy

W jednym z bardziej ciekawych eksperymentów naukowych porównano proporcje makroskładników pokarmowych preferowane przez psy, reprezentujące 5 różnych ras. Wyniki, które uzyskano, były zaskakująco zbliżone. Najchętniej wybierany pokarm zawierał energię pochodzącą w około 30% z białka, 63% z tłuszczu i tylko w 7% z węglowodanów.

Jednak trudno obecnie spotkać na rynku suchą karmę o niższym niż 40% udziale składników węglowodanowych (jedynie w produktach dla psów otyłych spotykana się podwyższony udział włókna kosztem ogółu węglowodanów).

W procesie produkcyjnym karm wilgotnych, skleikowana skrobia wraz ze zdenaturowanym białkiem mają zasadnicze znaczenie dla prawidłowej struktury wewnątrz puszki czy batona. Warto jednak zwrócić uwagę na wyniki najnowszych badań preferencji pokarmowych kotów, dotyczących właśnie produktów o wysokiej wilgotności, które wskazują, że chętniej wybierane są karmy zawierające dużo białka i mało węglowodanów.

W tym miejscu nie sposób nie wspomnieć o podstawowym procesie technologicznym wykorzystywanym w produkcji suchych karm pełnoporcjowych dla psów – ekstruzji. Wykorzystuje się w nim wyżej wspomnianą właściwość tzw. kleikowania (żelatynizacji) skrobi pod wpływem wysokiej temperatury i dużego ciśnienia, co nie tylko znacząco podnosi strawność, ale nadaje granulce specyficzną strukturę i spoistość, która w przeważającej mierze warunkuje rynkową popularność tego typu produktów.

W odróżnieniu od ekstrudowanych, dostępne także w sprzedaży karmy granulowane, wytwarzana się w innej technologii, z zastosowaniem niższej temperatury, która nie prowadzi do całkowitej żelatynizacji skrobi.

Interesujący aspekt związku technologii produkcji karmy i jej właściwości odżywczych zbadano w doświadczeniu, w którym do formuły opartej o typowe komponenty węglowodanowe (ryż browarniany, kukurydza) dodano 20% świeżego mięsa drobiowego. Szczególną uwagę zwrócono na mało znane zjawisko, obserwowane równolegle ze zmianami własności skrobi pod wpływem intensywnej obróbki termicznej, mianowicie powstawanie specyficznych kompleksów amylozowo-lipidowych.

Autorzy pracy sugerują, że zwiększona ilość tych struktur zawarta w produktach ekstrudowanych może skutkować wolniejszym trawieniem i wchłanianiem metabolitów skrobi, prowadząc tym samym do obniżenia poposiłkowego poziomu insuliny we krwi. Potwierdzenie tej koncepcji wymaga jednak dalszych badań. Dodatkowym walorem omawianego opracowania jest podkreślenie technicznych możliwości produkcji karmy ekstrudowanej z wysokim udziałem świeżego mięsa.

Obecnie zaznacza się niezwykły wzrost zainteresowania konsumentów (właścicieli psów – nabywców karm) produktami o deklarowanej wysokiej zawartości mięsa w składzie, co w opinii większości ekspertów jest nader jaskrawym przykładem postępującej humanizacji rynku produktów przeznaczonych do żywienia zwierząt.