Objawy neurologiczne w chorobach odkleszczowych psów

Erlichioza monocytarna

Schorzenie to po raz pierwszy zostało opisane w latach 30. XX wieku (1). Jest wywoływane przez riketsję Ehrlichia canis, a jej głównym wektorem są kleszcze z gatunku Rhipicephalus sanguineus. Erlichioza jest chorobą występującą praktycznie na wszystkich kontynentach, w Europie najczęściej występuje w ciepłych krajach Morza Śródziemnego, skąd bywa przenoszona w inne rejony. W przebiegu tej choroby dochodzi do rozpadu monocytów na skutek bytowania i namnażania się w nich drobnoustrojów.

W przebiegu erlichiozy monocytarnej w badaniach laboratoryjnych stwierdza się:

trombocytopenię, anemię niedegeneratywną, limfocytozę, leukopenię, wydłużony czas kaolinowo-kefalinowy APTT (6, 7).

Niejednokrotnie obserwuje się również wzrost poziomu globulin, podwyższoną aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) i asparaginianowej (AST), stężenia kreatyniny i mocznika oraz spadek poziomu albumin (8). Ostrej postaci choroby towarzyszy zwykle także hiperplazja szpiku kostnego, natomiast w postaci przewlekłej występuje jego aplazja lub hipoplazja (8, 9).

W badaniu rezonansem magnetycznym obserwuje się zapalenie opon mózgowych. Ze względu na spadek liczby płytek krwi i związaną z tym skłonność do krwawień można zaobserwować wylewy krwotoczne w obrębie centralnego układu nerwowego. Natomiast w płynie mózgowo-rdzeniowym stwierdza się obecność limfocytów oraz wzrost zawartości białka, co jest wyrazem toczącego się stanu zapalnego. Ponadto w płynie mózgowo-rdzeniowym można zaobserwować obecność moruli Ehrlichia canis (10).

Rozpoznanie choroby oparte jest na podstawie wywiadu klinicznego, występujących objawów oraz wyników badań dodatkowych, których wybór zależy od czasu trwania choroby i jej fazy. Podczas ostrej fazy choroby zalecane jest wykonanie badania PCR w celu wykrycia DNA riketsji we krwi.

Pomiędzy 1. a 4. tygodniem trwania choroby skuteczne jest badanie par surowic pobranych w odstępie ok. 14-20 dni przy użyciu metod serologicznych ...