Erlichioza monocytarna małych zwierząt

Patogeneza i objawy kliniczne

Choroba może przebiegać: ostro, przewlekle lub subklinicznie. Okres inkubacji w przypadku przebiegu ostrego wynosi 8-20 dni. Drobnoustroje atakują jednojądrzaste fagocyty − monocyty – w obrębie których ulegają podziałom, a następnie niszczą błony komórkowe opadniętych komórek i atakują kolejne. W patogenezie choroby dużą rolę odgrywają mechanizmy immunologiczne. Istotny jest także udział śledziony (10).

Ponadto obserwuje się wypływ z oczu i nosa, obrzęki obwodowych części ciała oraz pojawianie się wybroczyn na skórze i błonach śluzowych. Trombocytopenia rozwijająca się w przebiegu choroby oraz upośledzenie prawidłowej funkcji płytek krwi skutkują skłonnościami do krwawień i krwotoków (1).

Obserwowane niekiedy objawy neurologiczne (drgawki, ataksja, objawy przedsionkowe, przeczulica czy upośledzenie funkcji nerwów czaszkowych) są efektem zapalenia opon mózgowych lub wynaczynień w centralnym układzie nerwowym. Po upływie 2-4 tygodni od pojawienia się ostrych objawów choroby psy mogą ulec spontanicznemu wyzdrowieniu lub też infekcja przechodzi w fazę subkliniczną, która może trwać miesiące, a nawet lata. Dzięki mimikrze antygenowej Ehrlichia spp. mogą unikać kontaktu z przeciwciałami i eliminacji z organizmu (16).

Pozostać przewlekła choroby spotykana jest rzadko. Przypuszcza się, że jej rozwój uwarunkowany jest pewnymi predyspozycjami genetycznymi psów do takiego przebiegu infekcji. Bardzo często u przewlekle zakażonych osobników dochodzi do hipoplazji szpiku kostnego, efektem której jest pancytopenia (19). Objawami najczęściej notowanymi w przewlekłej erlichiozie monocytarnej są: apatia, gorączka, brak apetytu, spontaniczne krwawienia z błon śluzowych, bladość błon śluzowych, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie śledziony, duszność, zapalenie gałki ocznej, brak ape...