Suplementacja kobalaminy u psów i kotów

Przyczyny niedoboru kobalaminy

Istnieje wiele jednostek chorobowych mogących prowadzić do niedoborów witaminy B12.

Predyspozycje rasowe

Do ras predysponowanych do niedoborów witaminy B12 należą: sznaucer olbrzymi, border collie, shar-pei, beagle, owczarek australijski, Yorkshire terrier oraz owczarek niemiecki (3, 7, 8, 12). U niektórych ras hipokobalaminemia jest uwarunkowana genetycznie i związana najczęściej z zaburzeniami wiązania kompleksu kobalamina – czynnik IF z receptorem w jelicie biodrowym. Z kolei u pewnych ras mechanizm genetycznych zaburzeń prowadzących do niedoboru witaminy B12 nie został w pełni wyjaśniony (10).

Selektywne zaburzenie wchłaniania kobalaminy

Selektywne zaburzenie wchłaniania kobalaminy, nazywane również zespołem Imerslund-Gräsbecka (IGS), jest rzadką autosomalną chorobą recesywną występującą zarówno u psów, jak i ludzi. Przyczyną choroby jest mutacja genów CUBN lub AMN, które kodują białka odpowiedzialne za wchłanianie kobalaminy w jelicie biodrowym (7). Rasami predysponowanymi do występowania tej choroby są: beagle, border collie, owczarek australijski, sznaucer olbrzymi i komondor (13). Pierwsze objawy kliniczne pojawiają się u zwierząt młodych, w wieku 8-12 tygodni, gdyż w tym okresie dochodzi do wyczerpania zapasów witaminy B12 zgromadzonych w wątrobie. U psów z selektywnym zaburzeniem wchłaniania kobalaminy mogą występować następujące objawy kliniczne: biegunka, brak apetytu, zła kondycja, zahamowanie wzrostu, okresowe zaburzenia połykania, owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej oraz zapalenie języka. W miarę rozwoju choroby pojawiają się zaburzenia hematologiczne, mogą wystąpić również objawy neurologiczne.

Selektywne zaburzenie wchłaniania kobalaminy leczy się poprzez doustną lub iniekcyjną suplementację witaminy B12. Zazwyczaj po 1-2 dniach obserwuje się poprawę apetytu. Większość objawów klinicznych ustępuje po 14 dniach leczenia. Jeżeli nie zostanie wprowadzone odpowiednie leczenie, zwierzęta umierają ...