Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) – czy to tylko psi problem?

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u kotów – obraz sekcyjny i histologiczny

W związku z rzadkim występowaniem u kotów, DCM nie jest tak dobrze opisane u tego gatunku zwierząt jak u psów (4).

W badaniu kardiopatologicznym, podobnie jak u psów, obserwuje się powiększenie sylwetki serca, głównie lewej komory i lewego przedsionka, lub całego serca. Powiększenie jest związane ze ścieńczeniem ścian lewej komory i przerostem ekscentrycznym (ryc. 2a-b).

W obrazie histopatologicznym nie wyróżnia się typów zmian, jak ma to miejsce u psów. U kotów stwierdza się cechy zwyrodnienia kardiomiocytów, ich śmierci lub zastępowania przez tkankę łączną. Mogą też wystąpić ścieńczałe faliste włókna, jak to jest opisywane u psów (ryc. 2c).

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u kotów – zmiany wrodzone?

Poza typową kardiomiopatią rozstrzeniową można też obserwować zmiany o prawdopodobnie wrodzonym charakterze, które bardzo szybko powodują wystąpienie objawów klinicznych. Opisano (2) przypadek kota (1-miesięcznego manula stepowego), u którego stwierdzono cechy kardiomiopatii rozstrzeniowej ze zwłóknieniem wsierdzia. W przypadku wystąpienia zmian patologicznych i objawów w tak młodym wieku przebieg choroby ma gwałtowny charakter i szybko doprowadza do śmierci zwierzęcia.

Sekcyjnie obserwuje się, podobnie jak w przypadku typowego DCM, powiększenie sylwetki serca, głównie lewej komory ze ścieńczeniem ścian (ryc. 3a). W badaniu histopatologicznym poza zanikiem kardiomiocytów stwierdza się dodatkowo pogrubienie wsierdzia i rozrost tkanki łącznej w tej warstwie ściany serca (ryc. 3b-d).

Kardiomiopatia rozstrzeniowa – diagnostyka różnicowa

Zarówno u psów, jak i u kotów rozpoznanie DCM jest diagnozą z wykluczenia. Podobne zmiany w sercu mogą być wywołane w przypadku zaawansowanej niedoczynności tarczycy (u psów), wspomnianego już niedoboru tauryny (u kotów) lub zapalenia mięśnia sercowego czy rozwoju choroby nowotworowej (najczęściej przerzutu nowotworu złośliwego).

Zmiany w budo...