Echokardiografia w weterynarii małych zwierząt. Część VII. Echokardiograficzna diagnostyka chorób wrodzonych serca: zwężenie zastawkowe tętnicy płucnej (PS) - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Echokardiografia w weterynarii małych zwierząt. Część VII. Echokardiograficzna diagnostyka chorób wrodzonych serca: zwężenie zastawkowe tętnicy płucnej (PS)

Ze względu na zasięg i lokalizację zmian anatomopatologicznych wyróżnia się dwa podstawowe typy PS, a także sytuacje, w których mamy do czynienia z formami pośrednimi. Ze względu na znaczną różnorodność form morfologicznych stenozy, w medycynie weterynaryjnej wykorzystywana jest klasyfikacja zaproponowana przez McCrindle’a, używana w medycynie ludzkiej i bazująca nie tylko na zmianach anatomopatologicznych, ale również na danych klinicznych i echokardiograficznych. Podział zmian obserwowanych u poszczególnych pacjentów opiera się w dużym stopniu na zmianach anatomicznych mających wpływ na rozwój naturalnych procesów chorobowych.

Bazując na klasyfikacji McCrindle’a, możemy wyróżnić zwężenie zastawki płucnej typu A i typu B (tab. 1, s. 60).

Tab. 1. Różnice pomiędzy poszczególnymi typami zwężenia zastawkowego tętnicy płucnej

W pierwszym przypadku (typ A) płatki zastawki półksiężycowatej pozostają zrośnięte w odcinku przypierścieniowym, uniemożliwiając tym samym pełne otwarcie płatków w fazie rozkurczu (1). Pierścień pnia płucnego ma normalną średnicę i często obserwuje się obecność rozszerzenia „poststenotycznego” pnia płucnego (ryc. 1, s. 58). Zrośnięcie między sobą płatków zastawki daje charakterystyczny obraz tejże zastawki w przebiegu badania echokardiograficznego: ponieważ płatki pozostają połączone między sobą w swej części peryferyjnej, podczas badania obserwować możemy tak zwany „doming” zastawki (2, 5).

Oznacza to, że część centralna płatków zastawki porusza się w kierunku ścian tętnicy, podczas gdy ich brzegi pozostają praktycznie nieruchome w centralnej części naczynia w ścisłym kontakcie między sobą podczas skurczu komór. W przypadku typu B płatki zastawki półksiężycowatej są zaokrąglone, zniekształcone, zgrubiałe (szczególnie na brzegach, zmiany dysplastyczne), co powoduje znaczne ograniczenie ich mobilności i zmniejszenie zakresu ruchu podczas fazy otwierania zastawki (ryc. 1, s. 58) (1, 2). Poza tym niejednokrotnie obserwuje się także...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2640 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy

Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Korzystanie z naszych stron internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że zgadzacie się Państwo na umieszczenie ich w Państwa urządzeniu końcowym. Więcej szczegółów w Polityce prywatności.