Diagnostyka i leczenie zwyrodnienia śluzowatego zastawki dwudzielnej u psów. Cz. IV. Stadium D - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Diagnostyka i leczenie zwyrodnienia śluzowatego zastawki dwudzielnej u psów. Cz. IV. Stadium D

Stadium Da – leczenie szpitalne

Wszystkie zalecenia terapeutyczne zawarte w wytycznych ACVIM pogrupowane są według bilansu korzyści i ryzyka oraz siły dowodu (LOE, ang. level of evidence). Do leków uznawanych za zdecydowanie korzystne (klasa I: korzyść > ryzyko) w leczeniu stanów nagłych związanych z dekompensacją pacjenta na tle MMVD należą: furosemid, torasemid, hydralazyna/amlodypina oraz sildenafil.

W przypadku wodobrzusza, wodopiersia lub wodoosierdzia zaleca się wykonanie punkcji terapeutycznej oraz wentylację mechaniczną (wspomagająco do czasu uzyskania efektu zastosowanych leków) (1, 3). Należy pamiętać, że większość zaleceń klasy I stadium Da jest opartych na opinii ekspertów, a badania naukowe potwierdzające ich skuteczność nie stanowią dowodów o najwyższej sile.

U pacjentów z dusznością do standardowej dawki furosemidu można zastosować bolus 2 mg/kg m.c. i.v., wielokrotnie do uzyskania efektu (zmniejszenie częstości oddechów na minutę oraz wysiłku oddechowego) lub we wlewie ciągłym (CRI) 0,66-1 mg/kg m.c./godz., przez maksymalnie 4 godz. Ostatnie badania mówią, że CRI wiąże się z wyższym ryzykiem azotemii i odwodnienia, natomiast podaż diuretyku w dożylnych bolusach wiąże się z dłuższym okresem hospitalizacji i może wymagać sumarycznie wyższych dawek leku.

Obie te metody są jednak skuteczne w leczeniu obrzęku płuc na tle lewokomorowej niewydolności serca, a ich wybór powinien być podyktowany indywidualną oceną każdego pacjenta (4).

Przeciwwskazaniem do takiego postępowania jest ciężka niewydolność nerek (stężenie kreatyniny w surowicy krwi powyżej 3 mg/dL). U części pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca pomimo wysokich dawek furosemidu efekt diuretyczny jest niewystarczający.

Istnieje kilka teorii oporności na diuretyki pętlowe, m.in. zwiększone kompensacyjne wchłanianie sodu w dystalnej części nefronu oraz wtórna aktywacja układu renina – angiotensyna – aldosteron (RAA), do których dochodzi po ustaniu działania leku. ...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2640 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy

Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Korzystanie z naszych stron internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że zgadzacie się Państwo na umieszczenie ich w Państwa urządzeniu końcowym. Więcej szczegółów w Polityce prywatności.