Ból przewlekły – czy można coś z tym zrobić?

Gabapentyna

Gabapentyna jest powszechnie stosowana przy atakach padaczkowych w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej. Poza działaniem przeciwdrgawkowym, gabapentyna skutecznie leczy różne postacie bólu przewlekłego u ludzi (w tym neuralgie w przebiegu zakażeń wirusami z grupy herpes, neuropatie cukrzycowe, złożony zespół bólu miejscowego, ból w przebiegu stanów zapalnych, ból ośrodkowy, bóle w przebiegu chorób nowotworowych, neuralgia nerwu trójdzielnego, neuropatie w przebiegu zakażenia wirusem HIV i bóle głowy). Choć zarówno gabapentyna, jak i pregabalina są strukturalnymi analogami GABA, ich mechanizm działania nie jest regulowany przez GABA, a wręcz nie jest do końca poznany. Sugerowano szereg różnych mechanizmów wyjaśniających działanie gabapentyny i pregabalinu. Aktualnie przeważa teoria, że leki te powodują hamowanie przepływu przedsynaptycznego jonów wapnia poprzez aktywowanie kanałów wapniowych zawierających podjednostki alfa-2-delta-1. Hamowanie to prowadzi do zmniejszenia przedsynaptycznego uwalniania neurotransmiterów i zmniejszenia postsynaptycznego pobudzenia.

Choć nie istnieją materiały na temat wykorzystania gabapentyny u psów i kotów w terapii bólu przewlekłego, większość praktyków sięga po ten lek w celu łagodzenia różnych zespołów bólowych. Dawka zazwyczaj wynosi od 1 do 10 mg/kg m.c. PO dwa do trzech razy dziennie, lecz istnieją również doniesienia o dawkach aż 50 mg/kg m.c. Ogólna zasada to rozpoczęcie terapii gabapentyną od dawki 3-5 mg/kg PO dwa razy dziennie, którą następnie zwiększa się w razie konieczności. Najczęstszym efektem ubocznym jest senność. W razie jej wystąpienia należy zmniejszyć dawkę gabapentyny. Zazwyczaj stopniowe zwiększanie dawki pozwala uniknąć senności. Jeśli zachodzi potrzeba przerwania terapii gabapentyną (na przykład w sytuacji „wyleczenia” lub stwierdzenia, że lek ten nie działa), należy ją odstawiać stopniowo przez okres jednego do trzech tygodni (w zależności od czasu trwania terapii), aby zapobiec nadrea...