Bakteryjne zakażenia jelit u psów

Diagnostyka

Wyhodowanie bakterii lub wykazanie ich toksyn jest pomocne w procesie diagnostycznym, jednak nie stanowi pewnego rozpoznania. Bakterie mogą być obecne u zdrowych zwierząt. Dlatego należy zawsze wykluczyć inne przyczyny biegunki. Przy biegunce trwającej dłużej niż tydzień należy zawsze wykonać badanie parazytologiczne kału oraz wykluczyć przyczyny wtórne, przeprowadzając badania hematologiczne i biochemiczne krwi oraz badanie moczu. Poszukiwanie przyczyn pierwotnych często jest procesem długotrwałym i frustrującym. W analizie funkcjonowania jelita pomaga ocena poziomu kobalaminy (B12) oraz kwasu foliowego. Warto zawsze wykonać również badanie USG jamy brzusznej. W przypadku występowania biegunki krwistej, poza wykluczeniem parwowirozy, zalecane jest wykonanie badania bakteriologicznego kału lub wymazu z prostnicy (wymazówka zawierająca podłoże transportowe z węglem). Badanie cytologiczne wymazów z prostnicy jest pomocne w rozpoznawaniu stanu zapalnego. Obecność dużej ilości bakterii jednego kształtu może sugerować zaburzenia w mikrobiomie jelit, nie upoważnia jednak do postawienia jednoznacznego rozpoznania (4-7).

Leczenie

Biegunka ostra wymaga bezwzględnie leczenia wspomagającego i objawowego niezależnie od przyczyny. Szczególnie gdy występuje u zwierzęcia młodego lub jest bardzo nasilona, konieczne jest również zastosowanie płynoterapii. Przy występowaniu biegunki o nieznacznym nasileniu niekiedy wystarczająca jest wyłącznie zmiana diety na lekkostrawną z niską zawartością tłuszczu. Nie powinno się stosować głodówki u zwierząt z biegunką. Podawanie pokarmu zwiększa prawidłowe utrzymanie integralności błony śluzowe jelit, przez co zmniejsza ryzyko przedostania się bakterii do krwioobiegu, a także zapobiega hipoglikemii. Stosowane są również wszelkiego rodzaju preparaty mające za zadanie zmniejszyć częstotliwość wypróżnień oraz zwiększyć konsystencję kału, zawierając w składzie smektyt czy bentonit. Często są to preparaty wieloskładnikowe z...