Analiza składu kamieni moczowych metodą spektroskopową

Zapobieganie nawrotom i leczenie najczęściej występujących kamic dróg moczowych

Kamienie struwitowe zarówno u psów, jak i u kotów mogą zostać rozpuszczone za pomocą modyfikacji diety i ze względu na to, że metoda ta jest mało inwazyjna, uważa się to rozwiązanie za najlepsze. Powstało wiele zróżnicowanych protokołów rozpuszczania, w których wykorzystuje się leki zakwaszające mocz (np.: chlorek amonu, DL-metionina lub wit. C) oraz dietę o wysokiej wilgotności ze zmniejszoną zawartością magnezu i fosforu i stosunkowo niskiej zawartości białka. O ile sterylne kamienie struwitowe rozpuszczają się łatwo i stosunkowo szybko (26), to w powstawaniu złogów struwitowych, szczególnie u psów (25, 32) dużą rolę często odgrywa ureazododatnia flora bakteryjna (głównie Staphylococcus, rzadziej Proteus), co znacznie komplikuje ten proces.

Ma to szczególne znaczenie u suk, u których krótka cewka moczowa predysponuje do nawracających zapaleń dróg moczowych, a ureazododatnie bakterie, zwiększając pH moczu, tworzą korzystne środowisko do powstawania złogów (29). Dzieje się to przez rozkład mocznika do amoniaku w wyniku działania bakteryjnej ureazy, co skutkuje wzrostem ilości jonów amonowych i węglanowych. Protokół leczenia musi zawierać więc leki przeciwbakteryjne, a sam proces trwa znacznie dłużej. Należy dążyć też do wzmożenia diurezy i obniżenia ciężaru właściwego moczu do poziomu < 1,015, co można próbować osiągnąć przez zwiększenie podaży wody w karmie lub podaż chlorku sodu, który ma nasilać pragnienie. Dodatek soli kuchennej nie jest jednak polecany, bo niesie ze sobą ryzyko wzrostu ciśnienia krwi czy odwodnienia, więc powinien być stosowany z największą ostrożnością.

W przypadku kamicy szczawianowej nie ma obecnie dostępnych protokołów rozpuszczania wytrąconych już złogów. Kamienie te muszą zostać usunięte mechanicznie metodą urohydropulsji, litotrypsji lub przez zabieg chirurgiczny. By minimalizować ryzyko nawrotów, należy dążyć do wzrostu pH moczu, zmniejsze...