Choroby pochwy u suk i kotek – zapalenia

U kotek pierwotne zapalenie pochwy w wyniku zakażenia swoistymi drobnoustrojami występuje szczególnie rzadko. Zapalenie wtórne powstaje wskutek urazów spowodowanych kryciem lub porodem, ropomacicza, zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy. Ustępuje samoistnie lub po wyleczeniu przyczyny pierwotnej. Bakterie z pochwy mogą niekiedy drogą wstępującą zakażać jamę macicy, co prowadzi do niepłodności. Sporadycznie można spotkać u kotek przerost łechtaczki. Jest on związany z interseksualizmem. Jeżeli jest przyczyną urazów lub dyskomfortu zwierzęcia, poleca się klitoridektomię (9).

Zarówno u suk, jak i u kotek opisano rzadkie przypadki wtórnego zapalenia pochwy w wyniku drażnienia przez ciała obce, jakimi były pozostałe fragmenty kośćca płodów (13, 15). W rozpoznaniu różnicowym u obu gatunków należy uwzględnić choroby o możliwych podobnych objawach, a wśród nich: zapalenie macicy, zapalenie dróg moczowych, ropnie kikuta macicy.

Przy zapaleniu pochwy samowyleczenie jest częste i sięga kilkudziesięciu procent przypadków, a w przypadku młodzieńczego zapalenia pochwy suk dochodzi do 80% (7). Dlatego też zaleca się przede wszystkim obserwację zwierząt. Prawdopodobieństwo samowyleczenia jest większe u samic z wyciekiem okresowo przemijającym i bez objawów dodatkowych.

W leczeniu trzeba przede wszystkim usunąć przyczynę pierwotną, np. ustabilizować cukrzycę, jeżeli to ona jest podstawową chorobą, skorygować chirurgicznie wadę anatomiczną, usunąć ciało obce. Z kolei leczenie pierwotnego zapalenia pochwy, ewentualnie leczenie uzupełniające zapalenia wtórnego, jest wskazane, gdy proces nie wykazuje tendencji do zanikania, utrzymuje się długo (ponad 3 tygodnie) lub gdy inne występujące objawy, np. uporczywy świąd, są przykre dla zwierzęcia. Wskazaniem do antybiotykoterapii może też być wyraźnie pozytywny wynik badania bakteriologicznego, czyli silny wzrost jednego szczepu bakteryjnego lub współistniejące zakażenie układu moczowego. Antybiotyk wybiera się na podstawie antyb...