Choroba Aujeszky’ego (wścieklizna rzekoma) psów – mało znany problem

Rozpoznawanie

Choroba rozpoznawana
jest na podstawie: informacji uzyskanych w wywiadzie (np. psy myśliwskie
mające kontakt z dzikami), znajomości sytuacji epizootycznej choroby
Aujeszky’ego na danym terenie (duża populacja dzików/świń na danym
obszarze), wyników badania klinicznego (świąd pyska, rany będące
skutkiem samookaleczenia, wzmożone ślinienie, odwodnienie, sztywności
mięśni, duszność, objawy neurologiczne, gorączka i niemiarowość serca)
oraz wyników badań laboratoryjnych. Należy podkreślić, że dotychczas
wszystkie przypadki choroby Aujeky’ego u psów zostały rozpoznane
pośmiertnie.

Wyniki badań hematologicznych i biochemicznych u psów
ze wścieklizną rzekomą są niespecyficzne. U chorych osobników rozwinąć
może się łagodna niedokrwistość i leukocytoza, niekiedy: eozynofilia,
hiperglobulinemia, hipoalbuminemia i hipoglikemia (1). W płynie
mózgowo-rdzeniowym stężenie białka całkowitego jest podwyższone oraz
występuje pleocytoza komórek jednojądrzastych.

Ostateczne
rozpoznanie choroby stawiane jest w oparciu o wyniki izolacji wirusa
na podłożach komórkowych (komórkach nerki świńskiej lub kociej),
z tkanek padłego osobnika (migdałki lub tkanki ośrodkowego układu
nerwowego) oraz wyniki łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) pozwalającej
na wykrycie materiału genetycznego SuHV-1 w mózgu padłych psów (1).

Badanie
serologiczne nie ma na ogół wartości diagnostycznej. Przebieg choroby
jest zbyt szybki, by doszło do produkcji przeciwciał w surowicy
zakażonego osobnika do poziomu wykrywanego np. testem ELISA.
Wykorzystuje się je jedynie do oceny sytuacji epizootycznej choroby
na danym obszarze oraz monitorowania jej potencjalnego zagrożenia dla
psów.

Badaniem anatomopatologicznym u psów padłych w przebiegu
choroby Aujeszky’ego stwierdza się: otarcia skóry pyska, pow...