Operacyjne metody leczenia zerwania więzadła krzyżowego przedniego u psów. Ich zastosowanie, wady, zalety oraz najczęstsze komplikacje. Cz. II - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Operacyjne metody leczenia zerwania więzadła krzyżowego przedniego u psów. Ich zastosowanie, wady, zalety oraz najczęstsze komplikacje. Cz. II

Tibial Tuberosity Advancement

TTA jest zabiegiem osteotomii zmieniającym biomechanikę stawu kolanowego. Efekt ten osiąga się dzięki doczaszkowemu wysunięciu guzowatości piszczelowej. W uproszczeniu przesunięcie i ufiksowanie doczaszkowe guzowatości piszczelowej o odpowiednią dla danego przypadku odległość powoduje ustawienie tibia plateau pod kątem prostym do więzadła prostego rzepki (1, 2). Niweluje to w znacznym stopniu doczaszkowe wypchnięcie piszczeli występujące w kolanie psa z uszkodzonym więzadłem krzyżowym doczaszkowym.

Kwalifikacja pacjenta

Istnieje kilka ograniczeń odnośnie do stosowania tej metody operacyjnej. Ze względu na specyfikę zabiegu TTA podstawowym ograniczeniem jest wielkość zwierzęcia, u którego planowane jest operacyjne leczenie niestabilności stawu kolanowego. Generalnie u psów o masie ciała poniżej 10 kilogramów zabieg jest bardzo trudny lub niemożliwy do przeprowadzenia. Wynika to przede wszystkim z braku możliwości prawidłowego ufiksowania płyty i klatki na odciętej guzowatości piszczelowej.

Niewskazane jest także stosowanie metody TTA u ras olbrzymich, ze względu na znaczne obciążenie implantu i ryzyko poluzowania jego mocowania, a nawet wyrwania lub złamania płyty.

Kolejnym aspektem istotnym klinicznie podczas planowania procedury jest wartość kąta nachylenia płaszczyzny piszczeli (TPA). U pacjentów, u których TPA jest bardzo wysokie, zabieg TTA jest niewskazany. W takich przypadkach zaleca się raczej zastosowanie innej metody leczniczej, np. TPLO. Nie podano w żadnych publikacjach maksymalnej wartości zalecanej TPA do wykonania zabiegu TTA, jednakże sporadycznie opisywano przypadki o wartości kąta nachylenia płaszczyzny piszczeli powyżej trzydziestu stopni, u których przeprowadzano z sukcesem opisywany zabieg (1). Ograniczenie to wynika z braku możliwości odpowiedniego dopasowania implantu – maksymalna szerokość klatki umiejscowionej w linii osteotomii wynosi 15 milimetrów.

Następne uwarunkowania anatomiczne ogra...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2640 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy

Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Korzystanie z naszych stron internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że zgadzacie się Państwo na umieszczenie ich w Państwa urządzeniu końcowym. Więcej szczegółów w Polityce prywatności.