Ocena zewnętrznej stabilizacji hybrydowej w 68 przypadkach złamań i propozycja klasyfikacji konstrukcji hybrydowych
Stabilizacja zewnętrzna jest powszechnie stosowaną techniką stabilizacji złamań. Może być stosowana przy złamaniach otwartych i zamkniętych, w minimalnym stopniu uszkadza tkankę podczas zakładania i może być stosowana w połączeniu z innymi formami stabilizacji wewnętrznej (1). Liniowe stabilizatory zewnętrzne (LSZ) są biomechanicznie wszechstronne, konstrukcja jest łatwa w montażu i demontażu, dodatkowo są one szeroko stosowane w leczeniu złamań (2). Kołowe stabilizatory zewnętrzne (KSZ) wykazują pewne biomechaniczne korzyści w porównaniu do stabilizatorów liniowych i są stosowane w leczeniu złamań, niezgodności w długości kończyn, defektów kostnych, braku zespolenia i deformacji kątowych. Wymagają one jednak zapewnienia istotnej opieki pooperacyjnej (PO) i czasami są uciążliwe dla pacjenta, ponieważ są zazwyczaj duże i ciężkie oraz utrudniają motorykę mięśni i stawów (3, 4).
Hybrydowe, liniowo-kołowe stabilizatory zewnętrzne (HSZ) składają się z liniowej stabilizacji kostnej połączonej przegubowo z komponentami stabilizacji kołowej. Takie ramy znalazły zastosowanie w korekcji deformacji wzrostowych, a także w leczeniu złamań (5, 6), są one wszechstronne i umożliwiają różne konfiguracje w zależności od specyfiki kości i złamania. HSZ mają pewne pozytywne cechy stabilizatorów kołowych KSZ. Naprężone druty o małej średnicy umożliwiają stabilizację małych fragmentów kostnych i zapobiegają niekorzystnym dla gojenia się kości przemieszczeniom zginającym lub skrętnym. Ponadto umożliwiają one mikroruchy osiowe, które stymulują tworzenie się kostniny i przyspieszają gojenie się kości (7-9). Można również zmieniać konfigurację stabilizatorów hybrydowych HSZ, co pozwala na wprowadzanie pooperacyjnych korekt i korekcję rezydualnych deformacji kątowych (3, 5). KSZ wymagają zazwyczaj trzech lub czterech pierścieni do stabilizacji złamania, podczas gdy stabilizatory hybrydowe potrzebują mniejszej liczby pierścieni z uwagi na łączenie ich w kombinacji z elementami liniowy...
Dostęp ograniczony.
Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj sięlub
zarejestruj sięMogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2635 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Kiedy warto zlecić rozmaz krwi u koni?
Co może wnieść mikroskopowa ocena komórek krwi w diagnostyce chorób koni? W jakich przypadkach rozmaz krwi u tego gatunku może być przydatny, a w jakich mniej? Co zrobić, żeby zmaksymalizować wartość diagnostyczną badania i jak interpretować jego wynik? Artykuł ma na celu odpowiedź na te – i kilka innych – często zadawanych pytań. Jest on […]
Ostertagioza bydła – nowe aspekty epizootiologiczne
Do pasożytów żołądkowo-jelitowych (GI – gastrointestinal) przeżuwaczy należą nicienie z rodziny Trichostrongylidae (Haemonchus, Trichostrongylus, Ostertagia, Cooperia) oraz Molineidae (Nematodirus). Bydło może ulec zarażeniu jednym z kilku gatunków nicieni (szczególnie podczas przebywania na pastwisku), a wśród nich najbardziej rozpowszechnionym i ważnym z punktu zdrowia na terenie Europy jest Ostertagia ostertagi, która lokalizuje się w trawieńcu, i […]
Rozpoznawanie ciąży u świń w warunkach terenowych
W dużych, komercyjnych fermach trzody chlewnej najprostszym sposobem identyfikacji nieciężarnych samic jest wykrywanie rui poprzez codzienny kontakt z knurem od 17. do 23. dnia po inseminacji naturalnej (kryciu, kopulacji) lub sztucznej, a następnie rozpoznawanie ciąży przy pomocy detektorów wód płodowych albo/i aparatów dopplerowskich między 28. a 45. dniem ewentualnej ciąży (1, 2, 13, 14). Ten […]
Kiedy warto zlecić rozmaz krwi u koni?
Co może wnieść mikroskopowa ocena komórek krwi w diagnostyce chorób koni? W jakich przypadkach rozmaz krwi u tego gatunku może być przydatny, a w jakich mniej? Co zrobić, żeby zmaksymalizować wartość diagnostyczną badania i jak interpretować jego wynik? Artykuł ma na celu odpowiedź na te – i kilka innych – często zadawanych pytań. Jest on […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Czynniki powiązane z użyciem antybiotyku w terapii: Czy wybór antybiotyku opierał się na badaniach klinicznych i dodatkowych (diagnoza, antybiogram)? Sprawdź odpowiedź na pytanie 3. Farmakokinetyka/farmakodynamika wybranego antybiotyku? Koncentracja i czas działania antybiotyku w zakażonej tkance a efektywność w stosunku do czynnika bakteryjnego wywołującego chorobę (spektrum działania antybiotyku, wrażliwość z antybiogramu – odpowiedzi na pytanie 3.). […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]
Wiosną zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
