Badanie morfologii krwi obwodowej − czy rodzaj analizatora hematologicznego i metoda jego działania ma znaczenie?

Metoda 3-Diff

Metoda 3-Diff, znana również jako metoda impedancji, była pierwszą techniką wykorzystywaną w analizatorach hematologicznych, a pracochłonne i czasochłonne liczenie komórek w komorach zostało zastąpione przez zautomatyzowaną analizę trwającą kilka minut, Metoda ta stosowana jest do dziś i pozwala policzyć większość składników czerwonokrwinkowych i płytek krwi, wykorzystując objętość tych komórek. W metodzie tej wykorzystywana jest zmiana przewodnictwa prądu. Komórki zawieszone są w roztworze izotonicznym i przepływają przez szczelinę będącą pod napięciem prądu stałego. Podczas gdy komórka krwi przechodzi przez szczelinę, impedancja pomiędzy dwiema elektrodami wzrasta proporcjonalnie do objętości komórki, dając charakterystyczny impuls. Zasada pomiaru hemoglobiny jest podobna we wszystkich analizatorach hematologicznych.

Do próbki krwi dodawany jest odczynnik powodujący lizę erytrocytów. Uwolniona hemoglobina tworzy następnie barwny kompleks, reagując ze związkiem zawierającym cyjanek potasu lub niezawierającym cyjanku. Następnie za pomocą metod spektrofotometrycznych mierzona jest absorbancja barwnego związku. Wpływ na wynik pomiaru hemoglobiny mają czynniki interferujące, takie jak hiperbilirubinemia, hiperlipidemia oraz wysokie liczby leukocytów. Pomiar leukocytów w metodzie impedancji rozpoczyna liza erytrocytów oraz płytek krwi. Odczynniki do lizy wpływają również na obkurczenie się błony komórkowej leukocytów na jądrze, dlatego w czasie tej analizy zliczane są jądra komórkowe, klasyfikując je do jednej z trzech populacji.

Analizatory wykorzystujące metodę impedancji są najczęściej używanymi aparatami w diagnostyce laboratoryjnej w weterynarii. Cechują je stosunkowo niska cena oraz niewielki koszt eksploatacji. Są bardzo dobrym narzędziem diagnostycznym do przesiewowego b...