Aktualne dane na temat bartonelozy kotów

Patogeneza i objawy kliniczne

Po wniknięciu do organizmu bakterie ulegają adhezji do komórek nabłonkowych – w tym śródbłonków naczyniowych, we wnętrzu których namnażają się w fagosomach, a także atakują komórki progenitorowe szpiku kostnego (12). B. henselae formuje duże agregaty, które po związaniu się z powierzchnią komórki są wchłaniane, tworząc wakuolę zwaną „inwasomem”. W jej wnętrzu bakterie namnażają się, będąc niedostępnymi dla układu immunologicznego gospodarza oraz enzymów lizosomalnych. Podczas podziałów bakterie uwalniają do otoczenia szereg czynników prozapalnych, czynników wzrostu oraz zahamowania apoptozy.

Efektem tej aktywności może być proliferacja komórek gospodarza i powstawanie guzowatych tworów w śródbłonku naczyniowym. Następnie bakterie są uwalniane do krwi, gdzie atakują erytrocyty. Bakteriemia może utrzymywać się tygodnie, miesiące, a nawet lata. Po wniknięciu do wnętrza krwinek czerwonych bakterie namnażają się intensywnie w ich obrębie i pozostają w ich wnętrzu do momentu rozpadu komórki (13). O tym, czy choroba rozwinie się u zakażonych psów i kotów, decyduje wiele czynników. Obok wirulencji szczepu bakterii są to: warunki utrzymania i żywienia zwierząt, współistniejące choroby, wady wrodzone, stosowanie leków immunosupresyjnych itd.

W wielu przypadkach przebieg infekcji na tle Bartonella spp. jest asymptomatyczny lub dochodzi do rozwoju niespecyficznych objawów, jak: zapalenie dziąseł, stawów, przewlekłe zapalenie nosa, zaburzenia w rozrodzie, objawy neurologiczne, zapalenie błony naczyniowej oka itp.

U kotów pierwszymi objawami bartonelozy są gorączka i powiększenie węzłów chłonnych (14). Wystąpić mogą także zaburzenia w rozrodzie oraz może rozwinąć się zapalenie wsierdzia i mięśnia sercowego. DNA bakterii izolowano z krw...