Wirusowe ronienie klaczy (Rhinopneumonia)

Do ronień bądź do zamieralności zarodka u klaczy może dojść z przyczyn niezakaźnych, wśród których wymienić można:

ciążę bliźniaczą, deformacje płodu, niedobór składników żywieniowych, zbyt niski poziom progesteronu, zatrucie alkaloidami sporyszu (ergotamina i ergotyna powodują skurcze mięśni gładkich macicy), skręcenie się sznura pępowinowego,spożycie dużej ilości gąsienic ćmy Malacosoma americanum (1). 

Wśród czynników zakaźnych, będących odpowiedzialnymi za ronienia, można wymienić wiele gatunków bakterii, wirusów i grzybów – infekcja samego płodu bądź tylko błon płodowych może skutkować utratą płodu. 

Najważniejszymi patogenami wśród wirusów, które mogą być odpowiedzialne za ogromne straty ekonomiczne związane z problemem ronień, są: 

wirus zapalenia tętnic koni (ang. equine arteritis virus, EAV), wywołujący wirusowe zapalenie tętnic koni (ang. equine viral arteritis, EVA), herpeswirusy, a w szczególności EHV-1 (ang. equine herpesvirus-1), który jest odpowiedzialny między innymi za jednostkę chorobową zwaną wirusowym ronieniem klaczy. 

Etiologia

Herpeswirusy koni odpowiedzialne są za wywoływanie kilku jednostek chorobowych, które mogą stwarzać mniejsze lub większe zagrożenie dla konia. Rodzina Herpesviridae jest podzielona na trzy podrodziny, których nazwy wzięły się od trzech pierwszych liter alfabetu greckiego (α, β i γ). 

Spośród wszystkich herpeswirusów koni tylko EHV-1, EHV-2, EHV-3, EHV-4 i EHV-5 wykazują zdolność do zarażania tych zwierząt. EHV-3 odpowiedzialny jest za otręt koni (ang. equine coital exanthema, ECE). Infekcje EHV-2 i EHV-5 odpowiedzialne są za: 

zapalenie górnych dróg oddechowych, brak apetytu, limfadenopatię, immunosupresję, keratoconjunctivitis, apatię i słabe osiągnięcia w sporcie. 

EHV-1 z kolei jest ubikwitarnym patogenem występującym u wszystkich ras koni i jest odpowiedzialny za wywoływanie poważnych chorób. Prz...