Pokrzywka koni

Pokrzywka często jest niesłusznie traktowana jako zaburzenie samo w sobie, a nie jako objaw, szczególnie wtedy, kiedy łatwo da się ją opanować. W niektórych przypadkach może wymagać intensywnego leczenia (14). Pojedynczo występujące przypadki mogą przybrać postać pokrzywki nawracającej, która częściej skłania do pogłębionej diagnostyki. Wśród wszystkich zwierząt udomowionych właśnie u koni pokrzywka występuje najczęściej (15). 

Objawy kliniczne

Pokrzywka u koni, tak jak u innych zwierząt i ludzi, objawia się występowaniem wielu wyniesionych ponad powierzchnię skóry, dobrze ograniczonych obszarów niewielkich rozmiarów spowodowanych obrzękiem, czyli bąbli (1), pojawiających się na szyi, klatce piersiowej i głowie, choć wystąpić mogą na każdej części ciała, uwidocznione najczęściej przez utratę przylegania włosa na zajętej powierzchni ciała (ryc. 1-3). Zmiany te mają różną wielkość i średnicę, od niewielkich (2-3 mm średnicy) do 3-5-centymetrowych w pokrzywce zwykłej, aż do 20-40 cm w tak zwanej pokrzywce olbrzymiej (21).

Zazwyczaj zmianom tym nie towarzyszy świąd, ale w przypadkach ukąszeń owadów lub przerwania ciągłości naskórka i wysięku świąd może być obecny, od umiarkowanego do silnego. Mogą także występować objawy szoku anafilaktycznego w przypadkach szczególnie silnej reakcji, jako następstwo rozwijającej się reakcji anafilaksyjnej. Anafilaksja jako nadwrażliwość typu pierwszego w swoim mechanizmie nie wymaga wcześniejszego kontaktu z substancją będącą bodźcem wyzwalającym.

W odróżnieniu od niej reakcja anfilaksyjna z kolei prezentuje podobny efekt, choć bez zaangażowania immunoglobulin klasy E. Stąd mniejsze prawdopodobieństwo reakcji alergicznej, natomiast większe powiązań z nadwrażliwością (3). Według badań zespołu Rufenacht i wsp. w wycinkach skóry objętej pokrzywką barwionej immunohistochemicznie stwierdzono podwyższoną ilość IgE, potwierdzając fakt słabo jeszcze poznanego mechanizmu tworzenia pokrzywki u koni. Ogólnie przyjmuje się...