Hirudoterapia w medycynie weterynaryjnej

Hirudoterapia, czyli terapia pijawkami lekarskimi, jest procedurą medyczną zawartą w Międzynarodowej Klasyfikacji Procedur Medycznych ICD-9 pod numerem 99.991 jako inne zabiegi nieoperacyjne, w związku z czym wymaga profesjonalnego podejścia od strony naukowej.

W roku 2004 pijawki lekarskie (łac. Hirudo medicinalis) zostały dopuszczone do obrotu w medycynie i uznane za środek leczniczy. Są one objęte w przyrodzie ścisłą ochroną gatunkową, dlatego na ich hodowlę, sprzedaż, zakup potrzebne są zezwolenia Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.

W związku z powyższym do hirudoterapii nadają się wyłącznie pijawki hodowlane w warunkach izolowanych, bez kontaktu z otoczeniem zewnętrznym oraz żywione w sposób kontrolowany.

Lekarze weterynarii świadczący usługi z zakresu hirudoterapii powinni posiadać opracowane, wdrożone i stosowane procedury sanitarno-higieniczne zapewniające ochronę przed zakażeniami oraz chorobami zakaźnymi. Procedury te powinny regulować sposób postępowania przy wykonywaniu czynności, w trakcie których dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek koni, zasady dekontaminacji stosowanych wyrobów medycznych, pomieszczeń i urządzeń oraz sposoby przeprowadzania dezynfekcji skóry i błon śluzowych.

Nabywając pijawki pochodzące z hodowli laboratoryjnych, powinno się otrzymać certyfikat pochodzenia pijawek wraz z gwarancją, że dostarczane pijawki nie miały kontaktu z żadnym gatunkiem ptaków lub trzody chlewnej ani z mięsem przeżuwaczy, koni i innych gatunków zwierząt lub z produktami wytwarzanymi na ich bazie. Tylko tak hodowane i żywione pijawki zapewniają pełne bezpieczeństwo końskim pacjentom.

W procesie leczenia przy pomocy pijawek mogą być wykorzystywane przede wszystkim pijawki należące do gatunku pijawek lekarskich, do którego zaliczają się pijawki: Hirudo verbana – hodowane laboratoryjnie. Pijawki Hirudo verbana, w odróżnieniu od pijawek Hirudo medicinalis, nie są objęte ochroną gatunkową. Ich sprzedaż oraz zakup nie wymaga zezwolenia z Mi...