Kompleksowa opieka lekarsko-weterynaryjna nad stadami krów mlecznych – rozmowa z dr hab. Wojciechem Barańskim
Panie Profesorze, jest Pan autorem zintegrowanego programu opieki lekarsko-weterynaryjnej nad stadami krów mlecznych. W oparciu o ten program sprawuje Pan opiekę lekarsko-weterynaryjną nad kilkunastoma stadami krów mlecznych. Czy mógłby Pan przybliżyć jego założenia?
W ostatnich latach zachodzą duże zmiany w chowie krów mlecznych. Pogłowie krów systematycznie się zmniejsza. Według danych Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej – PIB w 2019 r. liczba krów użytkowanych mlecznie zmniejszyła się o 2% w porównaniu od 2018 r. i wynosi 2160 tys. sztuk. Postępuje proces koncentracji chowu krów mlecznych. Zmniejsza się liczba gospodarstw produkujących mleko, natomiast zwiększa się obsada krów w stadach. Dynamicznie rośnie wydajność mleczna krów. W 2019 r. wynosiła ona średnio 6400 kg mleka rocznie, a krów pod oceną 8530 kg mleka. Krowy o najwyższej wydajności produkują w ciągu laktacji pond 20 tys. kg mleka. Towarzyszą temu wzrost częstotliwości występowania różnych chorób i wyraźny spadek płodności krów, co skraca długość użytkowania zwierząt.
Powoduje to, że klasyczna rola lekarza weterynarii, polegająca na interwencyjnym, na wezwanie właściciela, leczeniu indywidualnych krów z problemami zdrowotnymi, staje się niewystarczająca. Wychodząc naprzeciw nowym uwarunkowaniom chowu krów mlecznych, opracowałem zintegrowany program opieki lekarsko-weterynaryjnej nad stadami krów mlecznych. Polega on na kompleksowym podejściu do stada, obejmującym wszystkie aspekty produkcji. Program powinien być dostosowany do specyfiki stada, niemniej można w nim wyróżnić pewne stałe elementy, a mianowicie: określenie celu programu w danym stadzie, ocenę stanu wyjściowego, opracowanie planu realizacji celu, regularne wizyty lekarza weterynarii w stadzie – badanie i leczenie zwierząt, zbieranie danych, rejestracja danych – kartoteki lub programy komputerowe, ocena danych i zalecenia.
Głównym celem programu jest poprawa stanu zdrowia zwierząt oraz wydajności mlecznej poprzez: jak najwcześniejsze wykrycie stanów podklinicznych, kontrolę płodności zwierząt, ocenę żywienia i stanu epidemiologicznego całego stada. Cele szczegółowe mogą być różne, w zależności od specyfiki stada, i dotyczyć np. poprawy płodności krów, polepszenia jakości mleka (zmniejszenie liczby komórek somatycznych) czy ograniczenia zachorowalności cieląt. Ocena stanu wyjściowego ma za zadanie zidentyfikowanie głównych problemów w danym stadzie i polega na charakterystyce obsady zwierząt, produkcji i jakości mleka, warunków utrzymania, organizacji rozrodu, żywienia i występowania różnych chorób w stadzie.
Na podstawie stanu wyjściowego dla danego stada opracowany zostaje plan postępowania, który ma umożliwić osiągnięcie założonych celów. Określa on zadania lekarza weterynarii i właściciela w realizacji programu. Przykładowo, kiedy celem programu jest poprawienie jakości mleka, plan obejmuje badania kliniczne i laboratoryjne stanu zdrowotnego wymion w celu wyjaśnienia przyczyn wysokiej liczby komórek somatycznych, poprawienie techniki i higieny doju, zwiększenie higieny środowiska, leczenie krów z mastitis, brakowanie krów opornych na leczenie i zasuszanie krów pod osłoną antybiotyków.
Regularne wizyty lekarza weterynarii w stadzie odbywają się co 2-4 tygodnie w zależności od jego wielkości. Na początku wizyty na podstawie dokumentacji są wybierane zwierzęta, które powinny być badane przez lekarza. Są to zazwyczaj krowy przeznaczone do badania na ciążę i do zasuszenia oraz krowy z problemami zdrowotnymi. W razie potrzeby są pobierane próby do badań laboratoryjnych jest przeprowadzane leczenie zwierząt i zabiegi pielęgnacyjne, np. dekornizacja, i profilaktyczne, np. szczepienie. W czasie wizyty dokonuje się również przeglądu cieląt i jałówek. Oceniane są kondycja i zachowanie krów oraz żywienie – dawka pokarmowa, wyjadanie, właściwości kału – i warunki środowiskowe.
Na końcu wizyty omawiane są z właścicielem bieżące problemy i analizowane dane o produkcji i jakości mleka – raporty wynikowe z oceny użytkowości mlecznej krów – oraz ustalane dalsze postępowanie.
Istotnym elementem programu jest prowadzenie dokładnej dokumentacji w postaci indywidualnych kartotek dla każdej krowy, kart zdrowia stada lub programu komputerowego.
Dane uzyskane w trakcie realizacji programu są analizowane pod kątem osiągnięcia i utrzymania założonych celów z wykorzystaniem odpowiednich wskaźników, np. wskaźniki płodności, liczba komórek somatycznych, odsetek brakowania krów, zachorowalność cieląt itp. W zależności od sytuacji dopasowuje się plan postępowania w stadzie i wydaje odpowiednie zalecenia.
Podstawą powodzenia programu jest ścisła współpraca lekarza weterynarii z właścicielem zwierząt. Opieka nad stadami krów mlecznych stawia przed lekarzem weterynarii duże wymagania. Oprócz umiejętności klinicznych powinien on posiadać również ugruntowaną wiedzę z zakresu żywienia oraz chowu krów mlecznych, co wymaga ustawicznego dokształcania się. Skuteczna realizacja programu daje możliwość osiągnięcia dużej satysfakcji zawodowej. Również właściciel zwierząt powinien być w stanie zmienić spojrzenie na rolę lekarza weterynarii i nie traktować go jako strażaka do gaszenia ciągle nowych ognisk pożaru oraz elementu kosztów, ale wykazywać wolę do dobrej współpracy. Skuteczna realizacja tego programu prowadzi do poprawy zdrowia stada i zwiększenia wyników produkcyjnych, a nakłady finansowe związane z programem zwracają się w dwójnasób.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2616 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Choroby koni. Weterynaria praktyczna. Profilaktyka, rutynowe szczepienia
Publikacja stanowi fragment książki Choroby koni. Weterynaria praktyczna Wirus grypy jest wysoce zaraźliwy i szybko się rozprzestrzenia, a sama choroba niesie ze sobą bardzo poważne skutki i na długi czas wyklucza konia z udziału w zawodach czy wyścigach. Z tego względu wprowadzono wymóg obowiązkowych szczepień przeciwko grypie dla wszystkich koni wyścigowych oraz koni sportowych. Opory […]
Podkliniczny niedobór wapnia i jego wpływ na wyniki rutynowych badań laboratoryjnych w różnych okresach laktacji u krów mlecznych
Sposoby szerzenia się choroby Pleuropneumonia szerzy się drogą aerogenną od świni do świni, trzoda chlewna jest bowiem głównym rezerwuarem zarazka. Inne gatunki zwierząt, takie jak bydło czy owce, mogą być przypadkowymi nosicielami App, jednak nie odgrywają istotnej roli w szerzeniu się tego drobnoustroju. Jest prawdopodobne, że pewną rolę w epizootiologii omawianej jednostki chorobowej odgrywać mogą […]
Praktyczne aspekty diagnostyki laboratoryjnej chorób świń
Wykorzystywanie diagnostyki laboratoryjnej Diagnostyka laboratoryjna jest szczególnie przydatna w rozpoznawaniu chorób i zespołów chorobowych oraz infekcji o przebiegu nietypowym lub podklinicznym. W przypadku chorób zakaźnych wywołanych przez wyłącznie jeden czynnik etiologiczny, charakteryzujących się ogólnym zakażeniem, czyli posocznicą (septicaemia), jak np.: pryszczyca, klasyczny pomór świń, afrykański pomór świń, przy występowaniu dość często nietypowych objawów klinicznych i […]
Choroby koni. Weterynaria praktyczna. Profilaktyka, rutynowe szczepienia
Publikacja stanowi fragment książki Choroby koni. Weterynaria praktyczna Wirus grypy jest wysoce zaraźliwy i szybko się rozprzestrzenia, a sama choroba niesie ze sobą bardzo poważne skutki i na długi czas wyklucza konia z udziału w zawodach czy wyścigach. Z tego względu wprowadzono wymóg obowiązkowych szczepień przeciwko grypie dla wszystkich koni wyścigowych oraz koni sportowych. Opory […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Czynniki powiązane z użyciem antybiotyku w terapii: Czy wybór antybiotyku opierał się na badaniach klinicznych i dodatkowych (diagnoza, antybiogram)? Sprawdź odpowiedź na pytanie 3. Farmakokinetyka/farmakodynamika wybranego antybiotyku? Koncentracja i czas działania antybiotyku w zakażonej tkance a efektywność w stosunku do czynnika bakteryjnego wywołującego chorobę (spektrum działania antybiotyku, wrażliwość z antybiogramu – odpowiedzi na pytanie 3.). […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]