Farmakodynamika: jak działa antybiotyk?

Celem terapii antybiotykowej jest mikroorganizm odpowiedzialny za infekcję, w związku z tym usunięcie go z organizmu jest krytycznym warunkiem wyleczenia choroby. Jednakże antybiotyki nie są w stanie całkowicie wyeliminować patogenu bez pomocy układu odpornościowego organizmu.

W rzeczywistości podstawowym celem terapii antybakteryjnej jest pomoc naturalnym mechanizmom obronnym w eliminacji czynnika zakaźnego (3).

Farmakodynamika opisuje zależność między długością czasu koncentracji antybiotyku w organizmie a intensywnością i czasem działania farmakologicznego.

W tym konkretnym przypadku efekt jest zwykle mierzony poziomem hamowania wzrostu bakterii, zamiast stopniem eliminacji dorobnoustroju z organizmu.

Pomiar zahamowania wzrostu przeprowadza się za pomocą techniki mikrobiologicznej in vitro, która umożliwia lekarzom poznanie wrażliwość drobnoustroju na jeden lub kilka antybiotyków.

Z praktycznego punktu widzenia powinniśmy mieć dostęp do informacji na temat lekowrażliwości drobnoustroju na jak największą liczbę antybiotyków, których możemy potencjalnie użyć.

Minimalne stężenie hamujące (MIC)

MIC to najniższe stężenie antybiotyku, które hamuje in vitro wzrost badanych bakterii w określonych warunkach inkubacji (1, 4).

Warunki te nie są takie same jak te, w których bakterie rosną in vivo (krew, płyn zewnątrzkomórkowy, mocz, mleko lub w obecności ropy). To pozwala łatwo zrozumieć fakt, że dane uzyskane in vitro nie muszą mieć idealnego przełożenia na to, co dzieje się in vivo.

Pomimo swoich ograniczeń MIC jest najczęściej stosowanym parametrem farmakodynamicznym, jeśli chodzi o środki przeciwdrobnoustrojowe (2).

Nie wszystkie szczepy tej samej bakterii mają taki sam MIC. Z tego powodu stosuje się dwa kryteria do oceny podatności gatunku bakterii na antybiotyk. Mianowicie MIC50 i MIC90, które określa się jako najniższe stężenie antybiotyku, które hamuje wzrost o 50% i 90% całkowitej populacji badanych bakterii.

Z prakty...