Zasady efektywnej terapii zapaleń płuc u bydła

Ogólnie przyjętym obecnie modelem terapii stanów zapalnych płuc u bydła jest stosowanie głównie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (nie dłużej niż przez 5 kolejnych dni), a w uzasadnionych przypadkach – także steroidowych, jednak z wyraźnym przeciwwskazaniem do ich łączenia. Steroidowe leki przeciwzapalne pogłębiają bowiem uszkadzający wpływ NLZP na przewód pokarmowy, co w konsekwencji prowadzić może do przewlekłych mikrokrwawień i objawów bólowych z tego układu. Według Diversa i wsp. (5) duże wątpliwości w ogólnie przyjętej terapii przeciwzapalnej płuc u bydła budzi stosowanie obu wymienionych grup leków przeciwzapalnych w przypadku zapaleń płuc wywoływanych przez H. somni. W wielu przypadkach terapii skojarzonej zapaleń płuc bydła właściwym wskaźnikiem prawidłowo dobranej terapii i wyboru odpowiedniego antybiotyku jest poprawa ogólnej kondycji zdrowotnej zwierzęcia, a zwłaszcza wyraźny spadek jego podwyższonej ciepłoty wewnętrznej ciała. Należy jednak pamiętać, że jednoczesne stosowanie leków przeciwzapalnych może częściowo maskować rzeczywiste działanie antybiotyku, dlatego też chore zwierzęta wymagają stałej kontroli i przy braku efektów leczenia po 48 h należy rozważyć zmianę podawanego leku przeciwbakteryjnego (5).

Przy towarzyszących często zapaleniom płuc trudnościach w oddychaniu, przebiegających zwykle z widoczną dusznością, zastosowanie znalazły leki rozszerzające oskrzela, tzw. bronchodilatory. Z grupy tej u bydła można stosować m.in. siarczan atropiny czy aminofilinę. Korzystnym działaniem pierwszego z nich jest również ograniczenie produkcji i uwalniania zapalnej wydzieliny oskrzelowej (5). Rolę bronchodilatora, przy pewnych jednak ograniczeniach w sposobie podawania leku, może odgrywać również teofilina (2). Natomiast dodatkowo, w celu zwiększenia efektywności ewakuacji wydzieliny oskrzelowej, w późniejszym stadium choroby podawać można również leki wykrztuśne i upłynniające wydzielinę (expectorantia), m.in. takie jak chlorek amonu czy ch...