Algorytmy leczenia biegunek u cieląt

Biegunka jest jednym z najczęściej występujących problemów u cieląt w okresie neonatalnym. W hodowli bydła jest też przyczyną największych strat produkcyjnych i ekonomicznych na świecie. Wg krajowego systemu monitorowania zwierząt (NAHMS) z 2007 roku w USA ponad połowa przypadków śmiertelności (57%) do momentu odsadzenia była spowodowana przez biegunki, przy czym większość przypadków występowała u cieląt w pierwszym miesiącu życia. Wg danych opublikowanych w 2013 roku, podobny odsetek śmiertelności wśród cieląt odnotowano w Korei (53,4%). Choroba jest również przyczyną znacznych strat ekonomicznych. W Norwegii, gdzie rodzi się 280 tys. cieląt rocznie, straty generowane przez biegunki zostały oszacowane na 10 milionów $ w roku 2006 (5). Wyniki polskich badań również wskazują, że jest to istotny problem. Badania przeprowadzone na 1800 cieląt w latach 2004-2007 w Polsce południowej wykazały, że biegunki były najczęstszą przyczyną śmierci cieląt w pierwszych trzech miesiącach życia (15).

Biegunki u cieląt mogą być powodowane zarówno przez czynniki zakaźne, jak i niezakaźne. Wśród czynników zakaźnych wymienia się wiele enteropatogenów (zarówno bakterii, wirusów, jak i pierwotniaków). Infekcja na tle kilku patogenów jest często obserwowana u cieląt z biegunką, ale zdarzają się również przypadki, w których izolowany był jeden patogen. Wyniki badań przeprowadzonych na 150 próbkach kału pobranego od cieląt z biegunką wykazały, że najczęściej stwierdzano obecność rotawirusów (21,3%), a w drugiej kolejności – Cryptosporydium parvum (20,7%). Znacznie rzadziej diagnozowano koronawirusy (9% badanych próbek), a najrzadziej, bo w 3%, E. coli (F5) (7). W przypadkach koinfekcji najczęściej stwierdzano równoczesne zakażenie C. parvum i rotawirusami, rzadziej połączenie rotawirusów i koronawirusów lub E. coli (F5) i rotawirusów, a sporadycznie stwierdzano równoczesną obecność rotawirusów, koronawirusów oraz C. parvum. Występowanie patogenów może się różnić między obiektami, dl...