Dr hab. n. wet. Roman Aleksiewicz o diagnostyce RTG

Drodzy Państwo,

Na portalu vetkompleksowo.pl kontynuujemy miesięczne cykle tematyczne skierowane do prenumeratorów „Weterynarii w Praktyce”. W lutym naszą uwagę skupiamy na diagnostyce RTG.

O diagnostyce RTG opowiedział nasz ekspert dr hab. n. wet. Roman Aleksiewicz z Zakładu Chirurgii i Diagnostyki Obrazowej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

dr hab. n. wet. Roman Aleksiewicz: W dobie szybkiego rozwoju nowoczesnych technik obrazowania w medycynie weterynaryjnej, Radiografia pozostaje  nadal podstawą diagnostyki obrazowej.  

Radiografia , jako technika diagnostyczna posiada wiele zalet. Jest powszechnie dostępna, stosunkowo łatwa do przeprowadzenia i umożliwia dobre obrazowanie badanego regionu. Pomimo wzrostu znaczenia techniki zdjęć warstwowych (badania TK) radiologia „ma się dobrze”, a techniki dodatkowe poszerzające jej spektrum diagnostyczne (badania kontrastowe, badania fuoroskopowe) ulegają stałemu rozwojowi i unowocześnianiu.

Wprowadzona  Radiografia cyfrowa zastępuje coraz częściej, konwencjonalny system klisz rentgenowskich. Jej niewątpliwą zaletą jest to że czas badania uległ skróceniu, a systemy PACS pozwalają łatwiej archiwizować obrazy.  Radiografia cyfrowa nie wymaga dawek promieniowania jakie występują w radiografii konwencjonalnej. Pozwala także na regulację kontrastu, jasności lub użycie tzw. pseudokoloru, a zastosowane oprogramowanie daje istotne wsparcie badającemu. Jednak technika cyfrowa toleruje tylko niektóre błędy podczas ekspozycji. Pozostałe wymagania takie jak, przygotowanie i ułożenie pacjenta, znajomość anatomii rentgenowskiej i zrozumienie obrazowania procesów patologicznych – pozostają takie same jak w systemie tradycyjnym.

Procedury badawcze w tym zapewnienie jakości badań, wymagają dwustopniowego systemu oceny wyników. Pierwszym etapem pozostaje zawsze ocena techniczna tzw. ocena wartości diagnostycznej wyników , po której  w drugim etapie  można  przeprowadzić dokładną ocenę uzyskanych radiogramów. Złamanie tej zasady  rodzi niebezpieczeństwo, że nie zostaną dostrzeżone zmiany istotne dla rozpoznania i rokowania. Do prawidłowej interpretacji obrazów rentgenowskich konieczne jest standaryzowane postępowanie z wykorzystaniem  listy kontrolnej, której punkty sprawdzane są zgodnie z ustaloną sekwencją. Skrupulatnie realizowany system jakości badań pozwala uzyskać pewność, że nic nie zostało pominięte. Dla realizacji tego nadrzędnego postulatu, warto (w przypadkach na to pozwalających) przesunąć w czasie termin sformułowania ostatecznego wyniku badania. Wprowadzenie radiografii cyfrowej dało w tym przypadku kolejne wsparcie – pozwoliło na stworzenie zespołów konsultacyjnych, sieci teleradiologicznych pozwalających na: wymianę opinii na temat diagnoz oraz na utworzenie systemów edukacji całych grup lekarzy. 

Chcesz dowiedzieć się więcej? Czytaj co 5 artykuł za darmo!
Sprawdź nasz miesiąc diagnostyki RTG!