Wspomaganie funkcji serca w niewydolności

Patofizjologia, objawy i kluczowe elementy diagnostyki

Choroby serca są powszechnie obserwowane u psów, dotykają średnio około co dziesiątego osobnika. Mogą mieć charakter wad wrodzonych lub chorób nabytych, a objawy kliniczne w dużej mierze wynikają z umiejscowienia zmian. Niewydolność serca występuje wówczas, gdy jego choroba jest na tyle poważna, że nie jest ono w stanie spełniać swoich funkcji, związanych między innymi z dostarczaniem krwi (tlenu i innych substancji odżywczych) do tkanek, utrzymywaniem odpowiedniego ciśnienia itd. Dochodzi wówczas do wystąpienia klinicznych objawów niewydolności o różnym stopniu nasilenia.

W zastoinowej niewydolności serca (CHF) wskutek upośledzonej jego pracy dochodzi do wzrostu ciśnienia w łożysku naczyniowym, któremu towarzyszy nagromadzenie płynów i powstawanie obrzęków (np. obrzęk płuc, wodobrzusze itd). Choroba serca ma również wpływ na pozostałe narządy organizmu oraz ich pracę (np. na wątrobę, nerki, przewód pokarmowy). Niestety większość chorób serca kończy się jego całkowitą niewydolnością. Niemniej jednak odpowiednio wcześnie rozpoznana choroba oraz właściwie dobrane leki i dieta mogą przed długi czas spowalniać jej progres i zdecydowanie poprawić komfort życia zwierzęcia.

Najczęstszą chorobą serca u psów (> 75% wszystkich chorób serca) jest przewlekła choroba zastawkowa (CVD), podczas gdy druga co do częstości jest kardiomiopatia rostrzeniowa (DCM). Typowymi wadami wrodzonymi serca, diagnozowanymi u psów, są: przetrwały przewód tętniczy Botalla, zwężenie zastawki tętnicy płucnej i zwężenie zastawki aortalnej. I pomimo tego, iż każda choroba serca prowadzi do jego niewydolności, bardzo ważne jest odpowiednie sklasyfikowanie pacjenta (tab. 1).

Tab. 1. Uproszczona klasyfikacja stadiów niewydolności serca wraz z ich charakterystyką (wg ACVIM)

Choroba serca w zdecydowany sposób wpływa na funkcjonowanie pozostałych narządów organizmu, co ma swoje odbicie w stanie jego odżywienia. Pacjenci kardiolo...