Różnice między dietami weterynaryjnymi i karmami bytowymi

Przy tak ogromnej dostępności marek oraz typów karm dla psów i kotów, zarówno właściciele, jak i lekarze medycyny weterynaryjnej mogą mieć trudności z interpretacją etykiet, oceną jakości karm czy zrozumieniem przepisów prawa paszowego. W rezultacie lekarze mogą niechętnie wydawać konkretne zalecenia dotyczące karm.

Regulacje prawne dotyczące diet weterynaryjnych

W języku prawniczym diety weterynaryjne to „pasze przeznaczone do szczególnych potrzeb żywieniowych PARNUT” (Feeding stuffs for PARticular NUTritional purposes) lub innymi słowy − karmy dietetyczne dla zwierząt (Veterinary Therapeutic Diets – VTD). Oznaczają produkty, które są w stanie zaspokoić szczególne potrzeby żywieniowe dzięki ich specjalnemu składowi lub metodzie wytwarzania, które wyraźnie odróżniają je od zwykłych produktów. „Szczególne potrzeby żywieniowe” oznaczają specyficzne potrzeby żywieniowe zwierząt, u których procesy wchłaniania, przyswajania lub metabolizmu mogą być tymczasowo lub nieodwracalnie zakłócone, w związku z czym zwierzęta te mogą odnieść korzyść z pobierania karm odpowiednich dla ich stanu.

Art. 9 i 10 rozporządzenia 767/2009 (13) stanowią podstawę regulacji „karm dietetycznych”. Pasza przeznaczona do szczególnych potrzeb żywieniowych może być wprowadzana do obrotu wyłącznie, jeżeli zamierzone zastosowanie (wskazanie PARNUT) jest zawarte w wykazie planowanych zastosowań pasz, opublikowanym w dyrektywie 2008/38/WE (3).

Termin „dietetyczna karma dla zwierząt domowych” jest jedynym terminem używanym do wskazania, że produkt podlega powyższym przepisom. W dyrektywie 2008/38/WE w załączniku I części B wymieniono szczególne potrzeby żywieniowe [1] wraz z niezbędnymi cechami potrzebnymi do spełnienia wymogów dla konkretnego PARNUT [2] z przeznaczeniem gatunku, dla którego jest przeznaczony ...