Schorzenia dermatologiczne królików

Wszoły

U królików spotykane są inwazje Haemodipsus ventricosus. Nie są one zbyt częste. Przy silnej inwazji tych krwiopijnych pasożytów może dojść do rozwoju anemii, utraty masy ciała, na skórze pojawia się pokrzywka, wyłysienia, występuje świąd. U domowych królików rzadko kiedy dochodzi do pojawienia się tak silnych objawów. Jaja przyklejone do włosów i wszoły są widoczne gołym okiem, niepokoją właściciela, który zgłasza ten problem lekarzowi, zanim inwazja zdąży się mocno rozwinąć. Jaja i wszoły znajdują się zazwyczaj na grzbietowej i bocznej stronie ciała oraz wokół odbytu. Diagnoza polega na znalezieniu jaj przyklejonych do włosów (gnidy).

W leczeniu stosuje się iwermektynę lub selemektynę wg schematu opisanego przy leczeniu inwazji świerzbowców.

Cheyletielloza

Cheyletiella parasitovorax jest roztoczem odżywiającym się głównie płynami tkankowymi lub chłonką żywiciela. Żyje w naskórku. Wiele królików jest nosicielami tego roztocza i nie występują u nich żadne objawy kliniczne (4). W badaniu przeprowadzonym na 220 królikach okazało się, że 43,2% z nich jest bezobjawowymi nosicielami Cheyletielli (5). Pojawiają się one zazwyczaj u zwierząt z osłabioną odpornością i młodych. Występują również u tych królików, które z różnych przyczyn (choroby zębów, spondyloza, otyłość) nie mogą odpowiednio dbać o sierść i stwarzają tym samym odpowiednie warunki do nadmiernego namnożenia się pasożytów.

Charakterystycznym objawem tej choroby jest często intensywne łuszczenie się naskórka, zwłaszcza na grzbiecie. Pojawia się obraz charakterystycznego łupieżu, tzw. „łupież wędrujący”. Silnej inwazji może towarzyszyć świąd oraz ogniska wyłysień. Najwięcej pasożytów można znaleźć przy ogonie oraz na karku, czyli w rejonach, gdzie królikowi jest najtrudniej dosięgnąć w czasie codziennej toalety. Rozpoznanie polega na identyfikacji Cheyletielli pod mikroskopem z próbek włosów i naskórka.

Leczenie polega na zniszczeniu roztoczy (za pomocą iwermektyny lub selemektyny ...