Zastosowanie cyklosporyny w leczeniu różnych chorób skóry psów i kotów

Cyklosporyna w leczeniu syndromu atopowego kotów

Cyklosporyna jako lek immonumodulacyjny jest skuteczna w leczeniu zapaleń limfocytarnych i ziarniniakowych, włączając zapalenie skóry wywołane syndromem atopowym kotów (4). Zalecana dawka dla kotów to 7 mg/kg m.c. co 24 godziny. Leczenie cyklosporyną sprawdza się najlepiej w przypadku przewlekłego jej zastosowania. Aby zaobserwować poprawę kliniczną, konieczne jest jej podawanie przez 2, nawet do 6 tygodni. Jednocześnie na początku przez 2-3 tygodnie podaje się doustnie glikokortykoidy w celu zapewnienia szybkiego działania przeciwzapalnego i przeciwświądowego (5, 7). Gdy objawy chorobowe ustąpią, stosuje się samą cyklosporynę. Częstość dawkowania zależy od konkretnego przypadku, można podawać ją co 48 godzin, jednak są koty, które wymagają jej podawania tylko dwa razy w tygodniu. U zwierząt, u których lek musi być podawany codziennie, można zmniejszyć dawkę – zwykle o połowę. Satysfakcjonująca poprawa objawów klinicznych jest obserwowana nawet u 70% kotów leczonych cyklosporyną. Największym problemem okazuje się najczęściej podanie kotu leku doustnie.

Formuła w syropie może być podawana wraz z mokrym lub bardzo tłustym, ładnie pachnącym jedzeniem, np. w maśle, śmietanie, pasztecie mięsnym. Chłodzenie leku wydaje się poprawiać jego smakowitość. W przyzwyczajaniu zwierzęcia do leku może również pomóc stopniowe zwiększanie dawki przez pierwsze 1-2 tygodnie. Do efektów ubocznych stosowania leku u kotów należą: wymioty, biegunka, utrata apetytu, utrata masy ciała oraz hiperplazja dziąseł. Jest kilka doniesień dotyczących śmiertelnej toksoplazmozy u kotów eksponowanych na Toxoplasma spp. w czasie przyjmowania cyklosporyny. W celu zapobiegania temu należy, jeżeli jest to możliwe, trzymać koty wewnątrz i nie wypuszczać wolno oraz nie żywić kotów surowym mięsem. W przypadkach, które mogą być narażone na kontakt, należy również ustalić możliwie jak najniższą dawkę cyklosporyny, która utrzymuje objawy kliniczne w r...