Zasady leczenia endodontycznego – cz. I

Choroba miazgi zębowej przekształca się z odwracalnego zapalenia do nieodwracalnego zapalenia miazgi zębowej, prowadzącego do ropnego zapalenia i martwicy.

Okołowierzchołkowe zapalenie oraz tworzenie się ropnia stanowią zaawansowane stadium odpowiedzi miazgi zębowej na stan zapalny.

Ostry ropień okołowierzchołkowy powstaje na skutek ataku bakterii na miazgę zębową i wytworzenia miejscowego stanu zapalnego, który, wywołując stan ropny, rozszerza się przez wierzchołek, a następnie przełamuje ostatnią barierę obronną.

Zakażenie bakteryjne może także wynikać z:

przewlekłego zapalenia ozębnej oraz powstania ziarniniaka, jak również ewentualnego wytworzenia torbieli lub wysięku z przetoki czy przez odsłoniętą koronę zęba z kanału korzeniowego.

Zakres uszkodzenia oraz czas obniżenia miazgi zębowej w zębach złamanych wpływają na rodzaj zalecanego leczenia endodontycznego i jego powodzenie (6, 7). Młodsze psy poniżej 18 miesięcy mają lepsze rokowania w zabiegach endodontycznych polegających na zachowawczym leczeniu miazgi zęba niż starsze psy, u których zabiegi te są ograniczone czasowo. Złamania korzenia umiejscowione w jednej trzeciej wysokości korzenia korony dają niskie szanse na ocalenie zęba.

Rokowanie jest tym lepsze, im bliżej wierzchołka korony nastąpiło złamanie korzenia (11). Wiek zwierzęcia, objawy kliniczne oraz radiologiczne pozwalają dobrać rodzaj leczenia endodontycznego (np. częściowa lub całkowita amputacja miazgi, odcięcie części zęba połączone z amputacją miazgi, chirurgiczne leczenie endodontyczne).

Przy podjęciu leczenia endodontycznego najważniejsze są:

dokładne czyszczenie, dekontaminacja i szczelne wypełnienie systemu endodontycznego.

W przypadku zainfekowania kanałów korzeniowych dochodzi do powstawania briofilum bakteryjnego, które jest bardzo oporne na środki antyseptyczne. Choroby zębów należy różnicować od innych chorób, którym towarzyszą podobne objawy kliniczne (choroby oczu, górnych dróg oddechowych, u...