Zalecenia dotyczące rozpoznawania białkomoczu

Bariera filtracyjna kłębuszka nerkowego

Barierę filtracyjną kłębuszka nerkowego tworzą zespolone, skręcone pętle naczyń włosowatych znajdujące się w torebce Bowmana. Krew tętnicza napływa do nerek tętniczką doprowadzającą. Tą drogą dopływa do sieci naczyń włosowatych kłębuszka, a następnie uchodzi tętniczką odprowadzającą. Ściana naczynia włosowatego kłębuszka oddziela krew znajdującą się w naczyniach tętniczych od ultraprzesączu (w torebce Bowmana). Różne warstwy i komponenty strukturalne ściany naczynia włosowatego kłębuszka tworzą barierę filtracyjną kłębuszka nerkowego. Działanie bariery filtracyjnej kłębuszka nerkowego prowadzi do wytworzenia ultraprzesączu. Ściana naczynia włosowatego kłębuszka to złożona struktura o charakterze wybiórczym, wpływająca zarówno na ilości białka, jak i innych substancji rozpuszczonych, obecnych w ultraprzesączu. Dokładna budowa oraz funkcje ściany naczynia włosowatego kłębuszka są przedmiotem intensywnych badań, które zdecydowanie wpłyną na nasze rozumienie selektywności bariery filtracyjnej.

Zalecenia dotyczące rozpoznania białkomoczu

Aktualne zalecenia dotyczące białkomoczu opierają się na wartościach SBK, obecności lub braku mikroalbuminurii oraz innych klinicznych bądź laboratoryjnych parametrach odnoszących się do danego pacjenta, np. na współwystępującej azotemii (Lees et al., 2005). Dostępne zalecenia wskazują, kiedy należy monitorować utrzymujący się lub nasilający białkomocz, kiedy trzeba zbadać w kierunku przyczyny pierwotnej, a także kiedy należy podjąć interwencję farmakologiczną. Na schemacie 1 przedstawiono krótkie podsumowanie pierwszej fazy, czyli monitorowania białkomoczu (Lees et al., 2005). Dwa kolejne etapy wykraczają poza ramy niniejszej książki, ale szczegółowe informacje na temat opcji diagnostycznych i terapeutycznych u pacjentów z utrzymującym się białkomoczem można znaleźć w wielu publikacjach (Grauer, 2007; Lees et al., 2005; Littman, 2011; www.iris-kidney.com).