Wybrane protokoły profilaktyki przeciwpasożytniczej u suk ciężarnych oraz szczeniąt – praktyczne uwagi

Najczęściej występujące pasożyty i drogi zarażenia

Szczenięta są dużo bardziej podatne na inwazje pasożytnicze niż dorosłe osobniki. Drogą transplacentarną może dojść do zarażenia larwami Toxocara canis. Także okres laktacji może być niebezpieczny dla nowonarodzonych psów, ponieważ mleko może być źródłem larw Toxocara canis, Ancylostoma caninum, Strongyloides stercoralis, Uncinaria stenocephala. Brak odpowiedniej higieny w kojcach porodowych też nie jest tutaj bez znaczenia, ponieważ Oslerus osleri, Filaroides spp. przenosi się per os przez odchody (3). Tym sposobem mogą się zarażać zarówno szczenięta, jak i może dochodzi do reinfekcji suk karmiących.

Niebezpieczeństwo związane z inwazjami pasożytniczymi skutkuje nie tylko biegunką, ale także uszkodzeniami narządów, przez które wędrują larwy poszczególnych gatunków podczas swojego cyklu rozwojowego (6). Zdarzają się także przypadki aktywacji „uśpionych” larw pod wpływem hormonów u ciężarnych suk oraz ich migracji przez macicę i łożysko do płodów około 40. dnia ciąży. W tym przypadku już u 2-tygodniowych szczeniąt możemy mieć do czynienia z dorosłymi postaciami pasożytów, a jaja mogą być wydalane w znacznej ilości zaledwie po 16 dniach (3, 10). Suka raz zarażona Toxocara canis zostaje na zawsze rezerwuarem larw tego nicienia i stanowi zagrożenie dla całego potomstwa ze wszystkich swoich miotów, nawet jeśli nigdy więcej nie będzie miała kontaktu z tym pasożytem. Uśpione larwy w czasie ciąży, oprócz macicy, przedostają się również do gruczołu mlekowego.

Wykazano, że pasożyty są obecne w mleku przynajmniej 5 tygodni po porodzie (10). Inna bardzo częsta grupa pasożytów, tęgoryjce, podczas swojego cyklu rozwojowego odbywa wędrówkę po organizmie, docierając do wielu narządów, by ostatecznie osiedlić się w jelicie cienkim, gdzie p...