Wybrane choroby skóry szczeniąt

Choroby psów występujące w wieku szczenięcym mogą być różniej etiologii – zarówno zakaźnej, jak i związanej z gruczołami dokrewnymi czy zaburzeniami układu odpornościowego. Obserwowane mogą być również pierwsze objawy chorób wrodzonych czy wad genetycznych. Każda z sytuacji wymaga innego podejścia zarówno w diagnostyce, jak i terapii. Istnieją choroby nieuleczalne lub trudne w leczeniu, w przypadku których rokowanie jest ostrożne do złego. Istotne jest rozpoznanie czynnika sprawczego, co pozwala na określenie możliwości oraz długości kuracji leczniczej. Należy pamiętać, że młode zwierzęta narażone są szczególnie na czynniki zakaźne, zwłaszcza w okresie odsadzenia, zmiany miejsca bytowania czy w okresie szczepień.

Co za tym idzie – istotne jest, aby uwzględnić możliwe spadki odporności i skutecznie im zapobiegać. W przypadku wad wrodzonych należy omówić z właścicielem przyczynę choroby oraz skutki, jakie może ona wywołać – określić, czy zwierzę ma szansę na wyleczenie, czy jest to choroba nieuleczalna oraz czy będzie ona istotnie pogarszała jakość życia pacjenta. Informacje te, być może, decydować będą o dalszym losie zwierzęcia, a z pewnością właściciel musi być przygotowany na długotrwałe, a czasem dożywotnie leczenie. Artykuł ten przedstawia wybrane przez autorów choroby wieku szczenięcego, z którymi spotkać się można w codziennej praktyce weterynaryjnej.

Nużyca

Demodekoza szczeniąt wywoływana jest głównie przez pasożytnicze roztocza: Demodex canis, Demodex iniaji (raczej zwierzęta dorosłe) bytujące w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych lub Demodex cornei bytujący w warstwie rogowej naskórka. Uważa się, że nużeńce są komensalami skóry przenoszonymi pomiędzy matką a szczenięciem bezpośrednio w pierwszych dniach po porodzie (3). Immunosupresja związana ze zmianą otoczenia, cyklem szczepień, występowaniem endopasożytów czy w przypadku szczeniąt żywionych niedoborowo sprzyja namnażaniu się nużeńców i rozwinięciu się pełnoobjawowej choroby u szcze...