Wybrane aspekty prawa właściciela zwierzęcia do informacji

Zakres przekazywanych informacji

Zakres przekazywanych właścicielowi zwierzęcia informacji o stanie zdrowia zwierzęcia jest istotnym zagadnieniem w codziennej praktyce lekarsko-weterynaryjnej.

Przedstawiony wcześniej przepis art. 25 Ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt oraz normy deontologiczne w sposób ogólny regulują zakres informacji, które powinien przekazać lekarz weterynarii właścicielowi zwierzęcia. Informacja, którą lekarz weterynarii przekazuje właścicielowi zwierzęcia, powinna być przystępna, wszechstronna i adekwatnie szczegółowa, aby umożliwić mu podjęcie świadomej zgody na usługę weterynaryjną.

Spoczywający na lekarzu weterynarii obowiązek wyjaśnienia właścicielowi zwierzęcia konsekwencji określonych czynności lekarsko-weterynaryjnych ma na celu podjęcie przez niego decyzji – wyrażenie świadomej zgody.

Lekarz weterynarii powinien wyjaśnić właścicielowi zwierzęcia cel i rodzaj czynności lekarsko-weterynaryjnej, alternatywne metody leczenia, możliwe następstwa i skutki oraz stopień ryzyka, jakie niesie za sobą podjęcie określonej metody leczenia lub jej zaniechanie.

Opisując stan zdrowia zwierzęcia, lekarz weterynarii powinien wyjaśnić: przyczynę choroby, jej objawy i podstawy rozpoznania, w oparciu o przeprowadzone postępowanie diagnostyczne. Informacja o stanie zdrowia zwierzęcia powinna zawierać także dane o ewentualnych konsekwencjach odstąpienia od proponowanego postępowania.

W przypadku różnych wariantów postępowania diagnostycznego (odmienny rodzaj badań diagnostycznych), jak i alternatywnych metod leczenia (niż te, które proponuje lekarz weterynarii) lekarz weterynarii ma obowiązek poinformować o tym właściciela zwierzęcia. To właściciel zwierzęcia będzie bowiem decydował o wyborze metody, a lekarz weterynarii powinien uszanować jego wybór. Oczywiście lekarzowi weterynarii przysługuje swoboda wyboru metod rozpoznawczych, leczenia i profilaktyki (art. 22 ust. 1 KELW), ale nie może on narzucać swoich usług opiekunowi z...