Urazy głowy – najnowsze informacje

Wytyczne dotyczące terapii

Aktualne podejście do terapii urazu głowy polega na realizowaniu kolejno następujących po sobie etapów leczenia, w zależności od ciężkości uszkodzenia oraz powodzenia terapii początkowej, Terapia etapu pierwszego to terapia stosowana u wszystkich pacjentów. Terapia etapu drugiego to terapia stosowana u wszystkich pacjentów, u których terapia etapu 1. nie przyniosła efektu, Terapia etapu trzeciego to terapia dla wszystkich pacjentów z bardzo poważnym wynikiem skali GCS oraz niepowodzeniem terapii etapu 2.

Terapia etapu pierwszego

A) Płynoterapia

Celem płynoterapii u pacjentów z urazem głowy jest przywrócenie normowolemicznego stanu pacjenta. Odwadnianie zwierzęcia w celu zmniejszenia obrzęku mózgu jest szkodliwe. Agresywna płynoterapia oraz monitorowanie stanu pacjenta są konieczne do przywrócenia normowolemii pozwalającej na utrzymanie odpowiedniego ciśnienia perfuzji mózgu, a co za tym idzie – przepływu krwi w obrębie mózgu (DiFazio i Fletcher, 2013).

Krystaloidy, płyny hipertoniczne oraz koloidy należy podawać jednocześnie w celu przywrócenia i utrzymania odpowiedniej objętości krwi po urazie. Krystaloidy zazwyczaj podaje się początkowo w celu terapii uogólnionego wstrząsu. Zbilansowane roztwory elektrolitów można podawać w dawkach uderzeniowych (90 ml/kg m.c. u psów, 60 ml/kg m.c. u kotów). Zazwyczaj zaleca się podawanie dawki uderzeniowej podzielonej na części, poczynając od jednej trzeciej do jednej czwartej wyliczonej objętości, przy jednoczesnej częstej ocenie stanu pacjenta.

Płyny hipertoniczne oraz koloidy mogą szybciej przywrócić pożądaną objętość krwi za pomocą metody LVFR (Low Volume Fluid Resuscitation). Ponadto koloidy pozostają w obrębie sieci naczyniowej dłużej niż krystaloidy. Płyny te należy podawać ostrożnie, ponieważ bez jednoczesnego podawania krystaloidów płyny hipertoniczne i koloidy mogą prowadzić do odwodnienia. Inne zalety płynów hipertonicznych obejmują zdolność poprawy objętości wyrzutowe...