Uchyłek pęcherza moczowego u psa – wada wrodzona czy nabyta? Diagnostyka oraz leczenie chirurgiczne – opis przypadku

Diagnostyka obrazowa, a przede wszystkim szeroko dostępne badanie radiograficzne i ultrasonograficzne, jest bardzo często wykorzystywaną metodą diagnostyczną, która pomaga niejednokrotnie określić przyczynę dolegliwości zwierzęcia, potwierdzić rozpoznanie oraz ustalić plan postępowania. Jednym z narządów ocenianych w podstawowym badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej i jamy miednicznej jest pęcherz moczowy. Podczas badania ocenić możemy m.in.: wielkość pęcherza, jego kształt, stopień wypełnienia moczem, echogeniczność jego zawartości, obecność wtrętów (piasku czy kamieni), budowę ściany pęcherza moczowego, jak również obecność zmian rozrostowych błony śluzowej i innych składowych ściany pęcherza (1-3).

Spośród schorzeń pęcherza moczowego na uwagę zasługują wady budowy tego narządu. Ze względu na rodzaj wad pęcherza możemy je określić jako bardzo ciężkie, np. brak pęcherza moczowego, oraz łagodne – wady moczownika lub obecność uchyłków (4). Te ostatnie dzielimy na wrodzone lub nabyte. Uchyłki wrodzone widoczne są podczas cystografii jako uwypuklenia światła pęcherza moczowego – najczęściej w jego doczaszkowo-brzusznym odcinku lub w okolicy ujścia moczowodów (4-5). Do uchyłków nabytych zaliczyć możemy te powstające na skutek utrudnionego odpływu moczu, a co za tym idzie – wzrastającego ciśnienia śródpęcherzowego, a także uchyłki pourazowe (6).

Te ostatnie spowodowane są wybrzuszeniem błony śluzowej przez rozerwaną warstwę mięśniową ściany pęcherza moczowego, co widoczne jest także na radiogramach jako zmiana kształtu pęcherza. Zmiany te obserwować możemy także w badaniu USG jako widoczne wybrzuszenia pęcherza mczowego niejednokrotnie z obecnością przegród lub wpukleń błony śluzowej. W przypadku uchyłków pourazowych czasami możliwe jest także określenie miejsca przerwania błony mięśniowej ściany pęcherza (2, 6).