Ćwiczenia aktywne jako integralna część każdego programu usprawniania
Ćwiczenia równoważne
Kiedy pacjent samodzielnie i w miarę stabilnie utrzymuje ciężar swojego ciała, można rozpocząć ćwiczenia równoważne. Celami ćwiczeń równoważnych są: doskonalenie propriocepcji i zmysłu równowagi, poprawa koordynacji oraz wzmacnianie mięśni. Pamiętajmy, by pracować na nieśliskim podłożu, minimalizując w ten sposób ryzyko upadku (jeśli zachodzi taka potrzeba, dodatkowo asekurujemy pacjenta temblakiem lub szelkami), oraz by trening rozpoczynać, ćwicząc powoli, dzięki czemu zwierzę będzie miało czas zareagować przeniesieniem ciężaru ciała przy próbie wychylenia.
Jednym z najprostszych ćwiczeń równoważnych jest balansowanie i przenoszenie ciężaru ciała wykonywane w pozycji stojącej na stabilnym podłożu. Możemy delikatnie popychać zwierzę na wysokości stawu barkowego lub stawu biodrowego, bujając i zachęcając je do przeniesienia ciężaru ciała w celu utrzymania równowagi. Możemy wykonywać również ćwiczenie polegające na podnoszeniu do góry jednej kończyny (piersiowej lub miednicznej), uważając, aby pacjent nie wsparł się na naszej ręce, lub też podnoszeniu dwóch kończyn po skosie.
Ćwiczenia utrudniamy, wprowadzając element niestabilnego podłoża, np. równoważnię, poduszkę sensomotoryczną, trampolinę, elastyczny materac (w takich warunkach ćwiczenia przenoszenia ciężaru ciała czy unoszenia kończyny stanowią większe wyzwanie). Możemy ustawić na takim elemencie tylko kończyny piersiowe, tylko kończyny miedniczne albo też całe zwierzę. Jeśli na niestabilnym podłożu wsparte są tylko kończyny piersiowe, to podczas ćwiczeń możemy podnieść jedną z kończyn miednicznych (i odwrotnie – uniesienie jednej z kończyn piersiowych, jeśli to one znajdują się na stabilnym podłożu). Jak widać, możliwości jest mnóstwo i bardzo wiele zależy od naszej kreatywności.
Innym przykładem ćwiczeń równoważnych są ćwiczenia z wykorzystaniem piłki rehabilitacyjnej, pamiętamy jednak, by była ona odpowiednio dopasowana do wielkości pacjenta oraz do ćwiczenia, jakie chcemy wykonać. Istotnym czynnikiem jest również stopień napompowania piłki, którym dodatkowo możemy regulować trudność ćwiczenia. Na piłce możemy wesprzeć przód lub tył ciała, w zależności od tego, które kończyny chcemy mocniej obciążyć (dodatkowym utrudnieniem będzie podstawienie poduszki sensomotorycznej pod kończyny znajdujące się na podłożu). Wykonujemy sprężynowania, ruchy piłką do przodu, do tyłu oraz na boki, możemy delikatnie bujać pacjentem, popychając go na wysokości stawu ramiennego lub biodrowego, możemy również wykonywać uniesienie jednej z kończyn znajdujących się na ziemi.
Bardzo dobrym ćwiczeniem, zmuszającym całe ciało do wysiłku, jest ćwiczenie, w którym całe zwierzę znajduje się na piłce. Wprowadzając je, pamiętajmy, że jeśli nie zapewnimy pacjentowi podstawowego poczucia bezpieczeństwa, jego praca może skończyć się próbą ucieczki z piłki, najczęściej związaną z karkołomnym skokiem. Podobny skutek może mieć zmęczenie związane z przeciągnięciem czasu trwania ćwiczenia lub ze zbyt wysokim stopniem jego trudności. Dlatego też warto ćwiczyć w szelkach lub w inny sposób zabezpieczyć zwierzę, dać mu czas na zaadaptowanie się do tej nowej sytuacji oraz bacznie obserwować, czy nie pojawiają się symptomy zmęczenia. Jeśli dostrzegamy wyraźne drżenie mięśni lub wyczuwamy drżenie piłki, warto ustabilizować ją i zapewnić zwierzęciu chwilę odpoczynku.
Na początek warto ustawić piłkę blisko ściany (wrażenie większej stabilności, mimo braku podparcia), a pacjenta – przodem w stronę właściciela. Terapeuta stabilizuje piłkę nogami i asekuruje pacjenta (z biegiem czasu możemy zmniejszać stopień, w jakim stabilizujemy piłkę, przez co ćwiczenie będzie trudniejsze). Na tym etapie ćwiczeniem jest samo utrzymanie równowagi na piłce w pozycji stojącej. Później modyfikujemy ćwiczenie: zmieniając pozycje (stanie – siedzenie – pozycja „waruj”), dodając skłony za smakołykiem lub zabawką, podnoszenie kończyny w pozycji stojącej, delikatne popychanie zwierzęcia na wysokości stawu ramiennego lub biodrowego, bujanie piłką w różnych kierunkach. Pamiętajmy, że na początku 30 sekund spędzone na lekko niestabilnej piłce będzie dla pacjenta nie lada wysiłkiem.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2814 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Praktyka w terenie – jak zabezpieczyć się na wypadek stanów zagrożenia życia lub zdrowia zwierzęcia
Piśmiennictwo mec. Anna SłowińskaVox Poland Pomoc PrawnaSzczecin Facebook0Tweet0LinkedIn0
Choroby racic jako ważna przyczyna brakowania krów w stadzie bydła mlecznego
Przyczyny problemów z racicami Przyczyny chorób racic są zróżnicowane, a większość stanów chorobowych posiada wieloczynnikową etiologię. Ogólnie wyróżnia się czynniki predysponujące i wywołujące. Dalej można wyróżnić kilka grup czynników: genetyczne, środowiskowe, żywieniowe oraz czynniki bakteryjne (8). Czynniki osobnicze Czynniki osobnicze są to wrodzone indywidualne cechy czy właściwości danego osobnika wpływające na zdrowotność racic, na przykład: […]
Czynniki wpływające na kolonizację mikrobiomu i dojrzałość układu pokarmowego prosiąt oraz jego prawidłowe funkcjonowanie
Równowaga elektrolitowa Do jelit warchlaków codziennie trafia od 8 do 10 l płynu, a większość wchłaniania wody następuje w jelicie cienkim (10). Wchłanianie i wydzielanie w błonie śluzowej jelit zachodzi jednocześnie, w zależności od polarności komórek nabłonkowych, i pomaga utrzymać potencjał błonowy, żywotność komórek, odpowiednie wchłanianie składników odżywczych i regulację metabolizmu drobnoustrojów (78). Wchłanianie wody […]
Opieka stomatologiczna nad starszymi końmi
Braki w uzębieniu U starszych koni dość częstym problemem są braki w uzębieniu. Powodem mogą być ekstrakcje we wcześniejszym okresie życia, diastemy i choroby przyzębia doprowadzające do rozchwiania i wypadania lub po prostu zużycie się zęba. O ile brak jednego zęba policzkowego nie wpływa znacząco na rozcieranie paszy, o tyle brak 3-4 zębów już bardzo […]
Praktyka w terenie – jak zabezpieczyć się na wypadek stanów zagrożenia życia lub zdrowia zwierzęcia
Piśmiennictwo mec. Anna SłowińskaVox Poland Pomoc PrawnaSzczecin Facebook0Tweet0LinkedIn0
Wiek ma ogromne znaczenie podczas stawiania diagnozy
Lek. wet. Justyna Domagała tytuł inżyniera zootechniki uzyskała w 2016 r., a tytuł lekarza weterynarii – w 2019 r. na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. Po studiach swoją wiedzę poszerzała podczas stażu w Szpitalu dla Koni Equivet, w którym później uzyskała zatrudnienie. W latach 2021-2024 swoją pracę skupiała na internistycznym leczeniu koni oraz pogłębianiu wiedzy na […]
Echa 32. Kongresu Bujatrycznego w Cancun
Profilaktyka Kongres był również okazją do zaprezentowania kilku przełomowych produktów immunologicznych, które mają szansę wprowadzić na nowe tory prewencję znanych od lat jednostek chorobowych, sprawiających wiele kłopotów z punktu widzenia odchowu cieląt czy rozrodu. Mowa tu konkretnie o trzech nowych szczepionkach mających zastosowanie w profilaktyce Mycoplasma bovis, Cryptosporidium parvum czy wirusowej biegunki bydła (BVD). Nie […]