Zwichnięcie stawu skroniowo-żuchwowego u kotów

Zwichnięcie współistniejące ze złamaniem gałęzi żuchwy albo takie, w którym nie da się ustabilizować właściwych relacji w zgryzie, wymaga stabilizacji aparatu żucia i gryzienia. Taką stabilizację wykonuje się, łącząc kły szczęki z kłami żuchwy odpowiednim kompozytem w możliwie idealnej pozycji w zgryzie (ryc. 18, s. 39). Należy pozostawić kotu rozwarcie szczęk wielkości około 1 cm, co umożliwi jego dokarmianie lub nawet samodzielne przyjmowanie pokarmu. Unieruchomienie powinno trwać 3-5 tygodni, w zależności od wieku kota i charakteru złamania. Gdy jedynym dodatkowym urazem oprócz zwichnięcia jest separacja spojenia żuchwy, po repozycji stawu należy założyć stabilizator na okolicę rostralną żuchwy, wykonany z kompozytu, akrylu lub z elastycznego drutu. Niektóre przypadki całkiem dobrze goją się po nieco luźniejszej stabilizacji szwem z materiału monofilowego. Zwichnięcie w kierunku doogonowo-dobrzusznym jest rzadsze i przy tym urazie dochodzi z reguły do złamania wyrostka processus retroarticularis, co z kolei powoduje niestabilność stawu po jego nastawieniu. Tego rodzaju zwichnięcie powikłane złamaniem w obszarze stawu często wymaga interwencji chirurgicznej i zabiegu usunięcia kłykcia stawowego (condylectomii).

Ryc. 18. Stabilizacja zwichnięcia stawu skroniowo-żuchwowego powikłanego złamaniami kości żuchwy; fot. archiwum autora

U młodych kotów może dojść do specyficznego zwichnięcia z dodatkowym przemieszczeniem wyrostków dziobiastych na bok od łuku jarzmowego. Taki typ zwichnięcia może powstać przy upadku z dużej wysokości lub nadepnięciu głowy kota. Zwierzę z takim uszkodzeniem ma otwartą jamę ustną, bardzo ograniczoną ruchomość żuchwy, a przy próbie zwarcia szczęk pojawia się silny ból. Nie musi nawet dojść do separacji spojenia żuchwy, natomiast z reguły są złamania w zakresie kości podniebiennej i wylewy krwawe widoczne na podniebieniu miękkim. Po znieczuleniu, poruszając delikatnie żuchwą, można wyczuć wyrostki dziobiaste poruszające się poza łuk...