Punkcja klatki piersiowej – praktyczne aspekty

Nakłucie klatki piersiowej jest zabiegiem terapeutycznym i diagnostycznym. Wykonuje się je u psów i kotów najczęściej w przypadku stwierdzenia obecności płynu w jamie opłucnej, ale również odmy. Aby prawidłowo przeprowadzić procedurę, należy stosować się do zasad aseptyki i pilnować ułożenia igły, aby nie spowodować urazu płuca i naczyń krwionośnych. Oprócz ewakuacji płynu punkcja służy do oceny jego jakości i wpływa na dalsze postępowanie z pacjentem.

Wskazania do punkcji klatki piersiowej

Bezpośrednim wskazaniem do nakłucia klatki piersiowej jest płyn w jamie opłucnej powodujący duszność (1). Jeśli do gabinetu trafia zwierzę z wyraźnie przyspieszoną liczbą oddechów (powyżej 30 na minutę), ze wzmożoną pracą tłoczni brzusznej, należy wykluczyć obecność płynu jako przyczyny utrudnionego oddychania. W badaniu osłuchowym za pomocą stetoskopu można stwierdzić stłumienie szmerów oddechowych o różnym stopniu nasilenia, w przypadku płynu – w dobrzusznych partiach płuc, przy odmie – w dogrzbietowych. Najszybszą, najdokładniejszą i najmniej stresującą metodą oceny obecności płynu jest USG klatki piersiowej. Można wykryć już jego śladowe ilości oraz zmiany śródmiąższowe o niewielkim stopniu nasilenia (4). Płyn w USG widoczny jest jako aechogenne obszary w jamie opłucnej, tkanka płucna jest często odsunięta od ściany, a płaty płuc od siebie nawzajem (ryc. 1).

Czasami można zobaczyć zapadnięte płuca, które przypominają miąższ wątroby (dlatego nazywane są „płatami zwątrobiałymi”) oraz strzępki falującego w płynie włóknika. Badanie RTG u zwierząt z dusznością i zestresowanych może pogorszyć ich stan i rokowanie. Zdjęcia rentgenowskie można wykonywać u stabilnych pacjentów. Pierwsze zdjęcie zawsze należy wykonać w projekcji grzbietowo-brzusznej, nigdy nie powinno się kłaść zwierzęcia z podejrzeniem płynu od razu na boku lub na grzbiecie, ponieważ może dojść do przemieszczenia się płynu, co może spowodować duszność. Na obrazie RTG widoczne jest jednolite zacienienie...