Postępowanie terapeutyczne w przypadku fobii dźwiękowej u psów

Farmakoterapia

W przypadku lęku kluczowe jest połączenie terapii behawioralnej wraz z modyfikacją środowiska z farmakoterapią. Odczuwanie silnego lęku zaburza funkcjonowanie organizmu, a zastosowanie terapii farmakologicznej łagodzi objawy tego lęku, a w związku z tym poprawia jakość życia psa i jego funkcjonowanie. W takim przypadku stosowanie wyłącznie terapii behawioralnej bez wparcia farmakologicznego i narażanie psa na długotrwałe odczuwanie lęku jest działaniem wbrew jego dobrostanowi.

Przed zastosowaniem terapii farmakologicznej konieczna jest ocena stanu klinicznego psa.

Wybór leku zależy od planowanego jego zastosowania. W przypadku łagodzenia ataków paniki najlepiej sprawdzają się benzodiazepiny i deksmedetomidyna. Benzodiazepiny, wskutek działania amnezyjnego, nie nadają się do długotrwałego stosowania w czasie procesu odczulania czy kontrwarunkowania. Przy wyborze leku należy także wziąć pod uwagę sezonowość występowania bodźców powodujących lęk. W przypadku lęku przed burzą lepiej jest zastosować leki działające długofalowo, przez cały sezon burzowy, i w zależności od potrzeby stosować dodatkowo leki działające doraźnie.

Leki stosowane w terapii fobii dźwiękowej

Benzodiazepiny

Są najczęściej stosowane do przerwania panicznej reakcji lękowej w czasie działania i po działaniu bodźca, mogą także ograniczać spodziewaną reakcję lękową przy podaniu przed zadziałaniem bodźca.

Benzodiazepiny działają poprzez zwiększenie powinowactwa kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) do receptorów GABA i zwiększenie reaktywności receptorów GABA. Najczęściej stosowanymi benzodiazepinami są: alprazolam, klonazepam, diazepam.

Dawkowanie (1):

Alprazolam – 0,02 -0,1 mg/kg m.c. co 4 godziny.Klonazepam – 0,1-0,5 mg/kg m.c. co 8-12 godzin.Diazepam – 0,5-2,0 mg/kg m.c. co 4 godziny.Oksazepam – 0,04 -0,5 mg/kg m.c. co 12-24 godziny.Benzodiazepiny można stosować doraźnie, podając najlepiej około godziny przed spodziewanym działaniem bodźca dźwiękowego lub r...