Pasożyty wewnętrzne szczeniąt i kociąt oraz ich zwalczanie

d) Toxoplasma gondii

Jest wewnątrzkomórkowym pasożytem należącym do kokcydiów. Żywicielem pośrednim jest wiele gatunków ssaków, w tym domowych i dzikich, jak również ptaki domowe i dzikie, żywicielem ostatecznym są wyłącznie kotowate (Felidae), zarówno domowe, jak i dzikie. Każda z postaci pasożyta może być formą inwazyjną dla żywiciela ostatecznego. Choroba ta może u kotów przebiegać w postaci jelitowej i narządowej.

Postać jelitowa zwykle przebiega bezobjawowo nawet u kilkutygodniowych kociąt, do biegunki może dojść jedynie w przypadku defektów immunologicznych u żywiciela. Postać narządowa spotykana jest u młodych kotów w wieku poniżej trzech miesięcy w przypadku zarażenia cystami. Manifestuje się podwyższoną temperaturą, objawami ze strony układu oddechowego i nerwowego, może dojść do śmierci zwierzęcia.

Dorosłe koty z prawidłowo funkcjonującym układem immunologicznym doskonale radzą sobie z inwazją Toxoplasma gondii, nawet przy dużej inwazji nie dochodzi do manifestacji objawów klinicznych, oprócz tego wielokrotne zarażenie pobudza układ odpornościowy i dodatkowo podnosi odporność swoistą (9, 10). Toksoplazmoza narządowa występuje u kociąt niezmiernie rzadko, częściej spotyka się bezobjawową postać jelitową połączoną z wydalaniem oocyst.

Do inwazji dochodzi, gdy kocięta są dokarmiane surowym mięsem lub podrobami przez właścicieli lub u bezpańskich kociąt karmionych przez matkę upolowaną zdobyczą. W przypadku uporczywych biegunek w jelitowej postaci toksoplazmozy stosuje się klindamycynę per os, często wspomaganą sulfonamidami z trimetoprimem (11).