Niedorozwój powieki u kota. Przypadek kliniczny

Opis przypadku klinicznego

Pacjent – pięciomiesięczne kocię rasy europejskiej – trafił na konsultacje okulistyczne z występującą od urodzenia bolesnością prawego oka. Podczas badania stwierdzono niedorozwój powieki górnej na odcinku – brzegu powieki. Ponadto u pacjenta zauważono umiarkowany skurcz powiek, łagodne łzawienie oraz zapalenie rogówki z towarzyszącym miejscowym obrzękiem i powierzchowne unaczynienie rogówki pod wpływem drażnienia przez nieprawidłowo skierowane rzęsy. Badanie z użyciem fluoresceiny dało wynik negatywny. Pozostałe segmenty oka bez zmian patologicznych. Oko drugie – bez zmian. Ubytek powieki wyleczono metodą rekonstrukcji chirurgicznej wg Robertsa-Bistnera (ryc. 1 i 2, s. 22).

Zabieg chirurgiczny

Pacjenta poddano znieczuleniu ogólnemu, następnie po chirurgicznym opracowaniu obu powiek przygotowano łoże w obrębie ubytku powieki górnej, oddzielając skórę i tarczkę powieki od spojówki powieki. Kontynuowano oddzielanie górnej granicy ubytku w stronę sklepienia spojówkowego do głębokości 10-15 mm, aby wystarczająco oddzielić spojówkę powieki. Powiekę podzielono na skórę i mięsień okrężny oka oraz tarczkę i spojówkę powieki na odcinku 3 mm w głąb prawidłowej powieki. W donosowym krańcu ubytku wykonano cięcie nożyczkami pod kątem prostym, przygotowując miejsce pod wierzchołek przeszczepu. Uszypułowiony płat przeszczepu przygotowano, wykonując ok. 15-milimetrowe nacięcie prowadzone od kąta bocznego, równolegle do brzegu powieki dolnej, w odległości 2 mm od brzegu. Następnie poprowadzono poniżej drugie równoległe nacięcie, tworząc płat szerszy o 1 mm od długości ubytku powieki górnej. Długość płatu odpowiadała długości ubytku, lecz uszypułowiony płat był szerszy u podstawy niż u wierzchołka, aby umożliwić odpowiednią perfuzję całej szypuły (ryc. 3, s. 22).

Po przeniesieniu płata na ubytek zszyto obie części tkanki: warstwy głębokie (tarczka biorcza i dawcza) zostały połączone szwem pojedynczym ciągłym materiałem wchłanialnym o grubo...