Etapy badania klinicznego narządu wzroku u małych zwierząt

Badanie narządu wzroku jest stałym elementem ogólnego badania fizykalnego i powinno być rutynowo wykonywane u każdego pacjenta. Wskazaniem do szczegółowego, specjalistycznego badania okulistycznego jest podejrzenie zaburzeń w obrębie oka. Możliwości diagnostyczne w okulistyce weterynaryjnej obecnie są bardzo szerokie, a podstawowy sprzęt okulistyczny jest coraz bardziej dostępny.

Schemat badania okulistycznego

Wywiad

Jest rozmową z właścicielem, która poza stanami nagłymi nie powinna być pospiesznie prowadzona. Z uwagi na uporządkowany cały schemat badania, wywiad dzieli się na dwie części: pierwszą dotyczącą warunków środowiskowych (łac. anamnesis vitae) i drugą dotyczącą choroby (łac. anamnesis morbi). Pytania, które kierujemy do właściciela, często wynikają z celu wizyty, natomiast konieczne jest ustalenie następujących kwestii:

Dokładny opis zwierzęcia

Wiek ma istotne znaczenie w diagnozowaniu problemów okulistycznych, bowiem wady wrodzone, takie jak np. zaćma i anomalia oczu collie, będą obserwowane w przypadku zwierząt młodych. U nich również częściej dochodzi do rozwoju entropium czy wypadnięcia gruczołu trzeciej powieki. Choroby nowotworowe, zaćma starcza dotyczą głównie zwierząt starszych. Waga i płeć nie odgrywają znaczącej roli w okulistyce weterynaryjnej.

Pochodzenie zwierzęcia

W przypadku zwierząt rasowych warto wziąć pod uwagę predyspozycje genetyczne do pewnych schorzeń okulistycznych. Niektóre choroby kotów występujące u takich ras jak: kot perski, maine coon, kot himalajski czy burmański, występują głównie w zewnętrznych warstwach oka (niedorozwój powiek, skórzaki, wywinięcie powiek i martwaki rogówki. Inne choroby (takie jak: zaćma, zwichnięcie soczewki czy dysplazje siatkówki) dotyczą wewnętrznych warstw oka. U psów natomiast „postępujący zanik siatkówki” (ang. progressive retinal atrophy – PRA) występuje m.in. jako wada genetyczna sprzężona z chromosomem X u samojedów i husky syberyjskich. W przypadku psów i kotów miesz...