Neosporoza u psów – skuteczne rozpoznanie to podstawa

Objawy kliniczne

Sam przebieg i wystąpienie objawów mogą zależeć od wielu czynników. Faza narządowa może doprowadzić do rozwoju i wystąpienia klinicznej postaci choroby. Sam rozwój pasożytów w jelitach nie powoduje żadnych objawów. Neosporoza może występować u psów w każdym wieku, jednak najwięcej przypadków klinicznej postaci neosporozy występuje u szczeniąt w 5.-7. tygodniu życia – „neosporoza neonatalna”. Namnażanie się tachyzoitów N. caninum ma miejsce w wielu tkankach, ale kliniczna postać neosporozy jest najczęściej związana z układem nerwowym i mięśniowym. Objawem wskazującym na neosporozę jest porażenie kończyn miednicznych z nadmiernym wyprostem, które z czasem może się nasilać. Wystąpić może również tetraplegia, czyli porażenie wszystkich kończyn. Dzieje się to najczęściej między 3. a 9. tygodniem życia.

Wystąpienie paraliżu związanego z neosporozą bardzo często staje się przyczyną śmierci wielu szczeniąt w miocie. U starszych osobników z neosporozą najczęściej obserwowano jednoczesne zapalenie wielomięśniowe oraz/lub wieloogniskowe zaburzenia neurologiczne. Opisywane są również przypadki: wrzodziejącego zapalenia skóry, zapalenia mięśnia sercowego, zapalenia płuc oraz trzustki. Oprócz tego opisane są w piśmiennictwie objawy takie jak: zaniki mięśni, skurcze mięśnia czworogłowego, reakcje bólowe podczas palpacyjnego badania mięśnia lędźwiowego oraz czworogłowego. Może się również pojawić szereg objawów pochodzących z okolic głowy oraz szyi, takich jak: dysfagia, porażenie szczęki, przechylanie głowy oraz zaburzenia połykania. U psów z objawami neurologicznymi neosporoza powinna być zawsze uwzględniana w diagnostyce różnicowej.

Diagnostyka

W przebiegu neosporozy zmianom mogą ulegać podstawowe parametry hematologiczne oraz biochemiczne. Zmiany w badaniu morfologicznym krwi są zróżnicowane – mogą pojawić się m.in.: nieznaczna niedokrwistość nieregeneratywna, neutrofilia, eozynofilia oraz monocytoza. Zapalenie mięśni może być natomiast przyc...