Muchówki z rodziny Hippoboscidae – rosnący problem u zwierząt towarzyszących

Etiologia

Muchówki z rodziny narzępikowatych są obligatoryjnymi, krwiopijnymi ektopasożytami ptaków i ssaków. W Polsce funkcjonuje wiele nazw zwyczajowych, w tym: narzępiki, strzyżaki, wpleszcze, strzykacze (nazwa strzykacz dotyczy jednak innej rodziny ektopasożytów). W praktyce lekarsko-weterynaryjnej często można usłyszeć nazwę „latające kleszcze”, co może być spowodowane podobieństwem tych owadów i kleszczy w wyglądzie oraz poruszaniu się po ciele. Dodatkowo niektóre gatunki tych muchówek zrzucają skrzydła po znalezieniu żywiciela ostatecznego, co dodatkowo zwiększa ich podobieństwo do kleszczy.

Należą do rzędu Diptera, rodziny Hippoboscidae w której wyróżniamy 2 rodzaje: Hippobosca spp. i Lipoptena spp. Dotychczas opisano 11 gatunków z rodzaju Hippobosca spp., w tym: H. camelina, H. equina, H. fulva, H. hirsuta, H. longipennis, H. rufipes, H. variegata, występujące na terenie Azji, Afryki i Bliskim Wschodzie. Sporadycznie stwierdzane są w Europie, z wyjątkiem H. equina, która dość powszechnie atakuje konie i przeżuwacze (1). Preferencje związane z gatunkiem żywiciela tych muchówek są różne, np. H. equina pasożytuje głównie na koniach, rzadziej na zwierzętach gospodarskich, a w warunkach laboratoryjnych − na kawiach domowych (2).

H. longipennis jest zwykle spotykana u dzikich zwierząt mięsożernych. Jest ona sporadycznie spotykana na terenie naszego kraju. Na podstawie danych zawartych w kluczu Borowca do oznaczania owadów polskich z 1984 r., autor napisał, że H. longipennis nie został wykazany w Polsce (3). Natomiast Maa w swojej pracy z 1969 r. sugeruje, że trwałe występowanie tej muchówki na terenach Polski jest wątpliwe (3, 4). Potwierdzenie pr...