Leczenie przeciwświądowe w dermatologii weterynaryjnej

Świąd jest jednym z najważniejszych objawów w dermatologii. Choroby przebiegające ze świądem z całą pewnością są najpowszechniejszymi przyczynami konsultacji wśród pacjentów dermatologicznych. Problem ten jest szczególnie wyraźny w przebiegu chorób alergicznych (jak atopowe zapalenie skóry czy alergiczne pchle zapalenie skóry) oraz chorób tła pasożytniczego (jak inwazja świerzbowca drążącego Sarcoptes scabiei). W przebiegu chorób alergicznych dodatkowo objaw ten ma charakter przewlekły, towarzysząc chorobie przez cały czas jej trwania (czyli zwykle przez całe życie zwierzęcia). Z tego powodu ważne jest odpowiednie leczenie omawianego objawu, co jest najistotniejszym zadaniem poprawiającym komfort zwierzęcia. Oczywiście leczenie świądu jest wyłącznie postępowaniem objawowym i nie zastępuje leczenia przyczynowego, ale w związku ze znaczną dolegliwością musi ono być prowadzone w przebiegu dermatoz zapalno-świądowych. Niestety nie wszystkie choroby z tej grupy w jednakowy sposób reagują na postępowanie przeciwświądowe i nie w każdej sytuacji objaw ten może zostać szybko przerwany.

W niniejszym artykule przybliżymy Czytelnikom postępowanie mające na celu ograniczenie świądu w przebiegu dermatoz zapalno-świądowych, a głównie w chorobach alergicznych, w przypadku których kontrolowanie tego objawu ma kluczowe znaczenie.

W leczeniu świądu znajdują zastosowanie liczne leki stosowane zarówno miejscowo, jak i ogólnoustrojowo. Najpowszechniej znanymi i często używanymi są oczywiście glikokortykosteroidy czy cyklosporyna. Jednym z najnowszych leków stosowanych w leczeniu świądu jest oclacitinib – inhibitor kinazy Janusa – wykazujący bardzo szerokie działanie przeciwświądowe w przebiegu często bardzo różnych etiologiczne dermatoz. W dalszej części przybliżymy Czytelnikom zastosowanie najistotniejszych leków przeciwświądowych.