Kardiomiopatie u kotów

Według Światowej Organizacji Zdrowia kardiomiopatie to choroby mięśnia sercowego przebiegające z zaburzeniem jego czynności (27). Najczęstszą z nich u kotów jest kardiomiopatia przerostowa (Hypertrophic Cardiomyopathy, HCM), a drugą pod względem częstości występowania jest kardiomiopatia restrykcyjna (Restrictive Cardiomyopathy, RCM).

Oprócz tego u kotów występują:

kardiomiopatia rozstrzeniowa (Dilated Cardiomyopathy, DCM), niesklasyfikowana kardiomiopatia (Unclassified Cardiomyopathy, UCM) oraz bardzo rzadko rozpoznawana arytmogenna kardiomiopatia prawej komory serca (Arrhythmogenic Right Ventricular Cardiomyopathy, ARVC).

Wszystkie one stanowią istotną przyczynę padnięć kotów. Podstawą ich rozpoznawania i klasyfikacji jest badanie echokardiograficzne.

Kardiomiopatia przerostowa

W jej przebiegu dochodzi do koncentrycznego przerostu mięśnia sercowego. Choroba najczęściej dotyczy lewej komory serca. W równym stopniu może obejmować przegrodę międzykomorową, jak i wolną ścianę lewej komory lub też tylko jedną z nich. Dużo rzadziej choroba obejmuje prawą komorę serca (16). Jest to pierwotna choroba mięśnia sercowego, w przebiegu której nie stwierdza się innej przyczyny powodującej przerost komory, jak np. zwężenie ujścia drogi odpływu.

Proces może przebiegać bezobjawowo i nierzadko kończyć się nagłą śmiercią. Jeśli kot wykazuje objawy kliniczne, ich stopień nasilenia może być różny, od mało zaawansowanych aż do rozwoju objawów zastoinowej niewydolności serca (16, 12). Początkowo objawy są zwykle niespecyficzne, to znaczy zwierzę staje się apatyczne, wykazuje niechęć do jedzenia, jest mniej aktywne i dużo śpi.

Mogą pojawić się:

duszność, początkowo powysiłkowa, a w późniejszej fazie – również spoczynkowa, sinica i powiększenie obrysu brzucha na skutek gromadzenia się płynu w jamie otrzewnej (30).

W sercu może tworzyć się skrzeplina, a ta może spowodować zator. Zdarza się więc, że jedynym objawem choroby jest nagły niedowład bądź por...