Jakość życia i inne czynniki wpływające na decyzję o eutanazji zwierzęcia

W następstwie tego została ona zaadaptowana do użytku weterynaryjnego.

Oceny dokonują równolegle właściciel zwierzęcia i lekarz weterynarii – 50% punktów należy do właściciela zwierzęcia, a 50% – do lekarza weterynarii. Oceny dokonuje się wg kategorii z tab. 3.

Stosowanie ogólnej obserwacji jako narzędzia do oceny obniżania jakości życia wraz z zastosowaniem obiektywnej skali oceny prowadzi do uzyskania pełnej i trafnej oceny. Uzyskane wyniki są podstawą do rozmowy właściciela zwierzęcia z lekarzem weterynarii.

W ocenie sytuacji należy także uwzględnić praktyczne zagadnienia dotyczące jakości życia takie jak:

• możliwość podawania leków przez opiekuna i przyjmowania ich przez zwierzę,
• lęk zwierzęcia związany z podawaniem leków,
• dyskomfort i stres związany z częstymi wizytami w lecznicy,
• działania niepożądane leków,
• stres związany z koniecznością przebywania w klinice/w klatce.

Należy także odpowiedzieć na następujące pytania czy:

• ból jest możliwy do wyeliminowania,
• leki poprawią komfort życia zwierzęcia,
• są dostępne dalsze opcje leczenia i poprawy kondycji zwierzęcia,
• zwierzę ma problemy z wydalaniem i czy załatwia się pod siebie,
• podawanie leków i wykonywane zabiegi wiążą się z dużym stresem.

Jeżeli liczba punktów uzyskanych wg skali oceny jakości życia i odpowiedzi na powyższe pytania wskazują na obniżoną jakość życia zwierzęcia, należy podjąć decyzję o eutanazji.

Przy podejmowaniu decyzji należy kierować się przede wszystkim dobrostanem zwierzęcia, ale powinno się także uwzględnić możliwości opieki, jaką właściciel jest w stanie zapewnić zwierzęciu.

Lekarze weterynarii powinni wspierać i ułatwiać podejmowanie decyzji właścicielom zwierząt, ponieważ zwykle decyzja o eutanazji jest podejmowana zbyt późno. Właściciele zwierząt jednak najczęściej dostrzegają dopiero po fakcie, że zwlekając z decyzją, dostarczyli zwierzęciu niepotrzebnych cierpień, bo wcześniej silne emocje zasłaniały im prawdziwy obraz sytuacji. Wielu właścicieli nie jest w stanie psychicznie znieść takiej decyzji i w takim przypadku niezbędne są odpowiednia pomoc i wsparcie ze strony personelu weterynaryjnego.

Rozmowa z właścicielem w sytuacji konieczności zakończenia życia zwierzęcia jest jednym z najtrudniejszych zadań lekarza weterynarii, które wymaga empatii i zrozumienia złożoności emocji właściciela.

lek. wet.  Jolanta Łapińska
zoopsycholog, behawiorystka