Jak wykonać, barwić i oglądać rozmazy krwi? Publikacja stanowi fragment książki pt. Atlas hematologiczny psów i kotów

Ocena liczebności poszczególnych rodzajów krwinek białych. Obliczony pod mikroskopem skład procentowy poszczególnych rodzajów krwinek białych należy zawsze przeliczyć na liczby bezwzględne (interpretowanie zmian w liczebności jakiegokolwiek rodzaju leukocytów na podstawie jego procentowej zawartości jest poważnym błędem!). Obliczeń dokonuje się według wzoru:

(N – przeliczany rodzaj leukocytu).

Bardzo ważną czynnością, której nie wolno pomijać (zwłaszcza w przypadku kotów), jest weryfikowanie w rozmazie liczby płytek krwi otrzymanej z analizatora. Zakłada się, że w przypadku obecności zlepów płytek krwi w rozmazie liczba tych krwinek jest wystarczająca, aby nie doszło do zaburzeń hemostazy. Przy braku agregatów płytkowych szacowanie polega na określeniu średniej liczby płytek widocznych pod imersją w polu widzenia mikroskopu (średnia z 5-10 standardowych pól widzenia). U zdrowych psów i kotów waha się ona w granicach 10-30 płytek. Zmniejszenie średniej liczby poniżej 5 oznacza małopłytkowość, przy której pojawia się ryzyko spontanicznych krwawień.

Ponieważ jedna płytka krwi widoczna w standardowym polu widzenia odpowiada 15-20 tys. płytek w 1 µl krwi (15-20 × 109/l), na tej podstawie można określić w przybliżeniu liczbę trombocytów we krwi, którą należy porównać z wynikiem uzyskanym z analizatora. Szacowanie liczby płytek na podstawie rozmazu jest istotne w przypadku obecności we krwi makrotrombocytów (płytek równych lub większych od erytrocytów), które przez analizatory impedancyjne mogą być zliczane jako erytrocyty lub krwinki białe.

Wykonywane na końcu badanie zmian jakościowych w układzie czerwonokrwinkowym polega na ocenie i klasyfikacji erytrocytów ze względu na różnice w ich zabarwieniu, wielkości i kształcie. Możliwe zaburzenia przedstawiono i omówiono w poszczególnych rozdziałach poświęconych zmianom w wybarwieniu, anizocytozie oraz różnokształtności.