Jak leczę…złamania wewnątrzstawowe. Cz. I

Podstawowe zasady chirurgii złamań wewnątrzstawowych

Istnieją bardzo dokładne zasady leczenia złamań wewnątrzstawowych i sprawą podstawową dla lekarza planującego wykonywanie takich zabiegów jest ich zrozumienie i zaakceptowanie. W innym wypadku pacjenta należy skierować do specjalisty.

Doskonała rekonstrukcja anatomiczna

Nadrzędnym celem chirurgicznego leczenia złamania wewnątrzstawowego jest rekonstrukcja anatomiczna linii złamania. Wszystkie fragmenty powinny być uzupełnione i ustabilizowane, tak, aby nie dochodziło do przerw w ciągłości lub powstawania „dziur”. Należy wziąć pod uwagę, że wszelkie nieprawidłowości rekonstrukcji chrząstki stawowej mogą sprzyjać rozwojowi osteoarthritis. Jest to najczęstsze odległe powikłanie złamania wewnątrzstawowego, które nie zostało złożone w sposób optymalny. Zdarza się, że sam uraz powoduje starcie na proszek małych fragmentów chrząstki stawowej i nawet jeśli fragmenty te zostały dokładnie dopasowane podczas składania złamania, pozostaną pomiędzy nimi niewielkie przerwy. Jeśli są one mniejsze niż 1 mm, to w trakcie gojenia zastąpi je tkanka włóknisto-chrzęstna, która będzie służyła jako sztuczna chrząstka i dzięki temu nie dojdzie do ciężkich komplikacji w przyszłości.

Bezurazowe obchodzenie się z fragmentami odłamów i tkankami

Najbardziej wewnątrzstawowe odłamy zawierają chrząstkę stawową lub otwarte brzegi nasady, z bardzo delikatnym unaczynieniem, stąd też traktowanie ich w sposób bezurazowy pozwala zachować ciągłość chrząstki oraz zaopatrzenie tkanek w krew, co ma szczególne znaczenie u zwierząt rosnących. Aby rozwiązać ten charakterystyczny dla złamań wewnątrzstawowych problem, opracowano w ostatnich latach minimalnie inwazyjne techniki postępowania z odłamami.

Stabilne i sztywne stabilizowanie odłamów

Rekonstrukcja anatomiczna złamań wewnątrzstawowych wymaga użycia implantów, które z jednej strony powinny jak najmniej uszkadzać chrząstkę stawową, ale z drugiej – muszą być sztywne i stabilne. ...